ایران اُنا - استاد جعفر دیناروند: واژه ها سخن می گویند.در کوتاه ترین کلمات ،بالاترین معنا را منتقل می کنند.انقلاب، پر از واژه های نا گفته است.ان ها را باد شناخت،دسته بندی کرد و در مکانش به کار برد.تاریخ انقلاب نیازمند بازنگری است.انقلاب اگر از برون مورد حمله قرار گیرد،مستحکم تر می شود.اگر به وسیله ی دشمن مورد هجوم قرار گیرد،پایدارتر می شود.اگر ضد انقلاب برای ان برنامه ی تهاجمات مختلف علمی ، فرهنگی و اجتماعی،ترسیم و اجرا کند،عمرش طولانی تر می شود.اما اگر از درون مورد حمله و فشار باشد.به وسیله ی دوست مورد هجوم قرار گیرد.تهاجمات مختلف را درونی ها برنامه ریزی کنند،ان گاه وضعیت متفاوت می شود.خطر از بین رفتن زحمات پیشکسوتان انقلاب به گوش خواهد رسید.

هر انقلابی میوه دارد.سبزه و درخت بارور دارد.ازادی و کرامت دارد.اما در کنار ان ها، افات ،استبداد وسقوط انسانی نیز  وجود دارند.انقلاب اسلامی ما بسیار بزرگ تر از تصوراتی است که بعضی ها دارند.انقلابی که نظیرش نبوده و احتمالا در اینده ی نزدیک نیز نباشد.همین عظمت و شیرینی میوه ان است که افات را برای ان متنوع تر می کند.افات خارجی تکلیفشان در جنگ هشت ساله مشخص شد.نگرانی ما از افاتی است که در درون ماست.شروع انقلاب در ایران دارای چنین بیمارانی بود.شاید بهتر است ان ها را بیماری زا بنامیم.

در انقلاب شوش برخورد با چنین افرادی از روز اول در ذهنم متصور بود.در جریانات مختلف انقلاب ان ها را می شناختم.البته نمی شناختم ،ان ها خود را به ما می شناساندند.ان هایی که در اولین تظاهرات،مسخره می کردند.کسانی که در گوشه ای می نشستند . اهسته می رفتند و اهسته می امدند تا گربه شاخشان نزند.در فتح پاسگاه نظارگر بودند.بعد از حمله به پاسگاه دنبال اسلحه های خاص بودند.از ورود مردم به جمع انقلابیون،با ایجاد ترس،جلوگیری می کردند.ان ها چشم به دست باغبان دوخته بودند تا نهالی بکارد و میوه دهد و سپس ان میوه ی اماده را نوش جان کنند.شاید این خاصیت بسیاری از انقلابات باشد.اما انقلاب ما جنبه ی اعتقادی داشت.نمی توانست چنین باشد اما با نام های مختلف،کمین های متفاوت،دچار این عارضه نیز شد.

توصیه های اقای دانش این بود که ان ها را بپذیریم.به همه محبت کنیم.خاصیت انقلاب جذب کردن است.ایشان در این ایده تا ان جا پیش رفت که بعضی از طرفداران حکومت را هم با عنوان توبه کنندگان پذیرفت.کسی با این حرکت مخالف نبود.ان چه مد نظر در انقلاب بوده و هست پیشروی انها در درون انقلاب به بهای کنار زدن دلسوختگان است.در بعضی از مسائل جنگ نیز این افت نفوذ کرد.بسیاری از کسانی که جبهه ها را نمی شناختند،گواهی ها ی مختلفی در دست داشتند و از سهمیه ها نهایت استفاده را بردند.

این نوع افراد در مسائل بعد از انقلاب ،همان موضع را گرفتند.سود جویی و به نفع خود وارد عمل شدن را ادامه دادند. این نوع افات مخصوص یک قشر نبود. فرهنگیان با سابقه،بازاریان با تجربه،جوانان کم تجربه و هر کسی که می توانست وارد ان شود را شامل می شد.این افت مختص به یک فرد یا گروه نبود.ان ها نیامدند تا تنها میوه بچینند.این برایشان مهیا بود.امدند تا دیگران شایسته را نیز به شکل های مختلف حاشیه نشین کنند.این برای انقلاب ضایعه است.تاریخچه ی انقلاب باید بازنگری شود همان طوری که، سابقه ی جنگ هم باید دوباره نگری شود.گذشتن از حوادث،وکنار زدن خاطره ها ممکن است تا انجا به نفع ان ها تمام شود که تمام مشکلات ایجاد شده ی دشمنان ،به نام انقلاب و نا توانی ان تمام شود.خطری که با گذشت زمان ،بیشتر می شود.

من طرفدار خشونت نیستم. مردم را به ان چه نیستند متهم نکنیم اما می گویم افراد را با توجه به انچه هستند ،بشناسیم و بشناسانیم.حفظ انقلاب از ایجاد ان مشکل تر است.بسیاری از انقلاب های جهان،پس از مدت زمانی،منحرف شدند.علت انحرافات،همان نیروهای ناشایستی بودند که خود را انقلابی نامیدند.کنار گذاشتن انقلابیون،در افراد دیگر،ناامیدی به وجود می اورد.کار فرهنگی یعنی همین.واژه ها سخن می گویند.کار فرهنگی برگزاری مسابقه ، همایش های پر زرق و برق،هدیه دادن ،یکدیگر را تعریف کردن ،جایزه دادن و جلسات طولانی تشکیل دادن نیست.این ها هم افات انقلابند.

در سختی قوانین دست و پا زدن،در پیچ و خم های اداری گیر کردن،شکل و شمایل رسمی به خود گرفتن،خشک و بی روح حرکت کردن،کاغذ های اداری رد و بدل کردن و مشکلات مردم را حل نکردن،افات انقلاباتی است که بیمار زایی در درونش رخنه کرده باشد.انقلاب ما باید پایدار بماند.این انقلاب حاصل تلاش های کسانی است که بهترین عمر خود را در مبارزه با ظلم و ستم گذراندند.بسیاری از ان ها در سنین بالا هستند.ان ها می دانند که انقلاب ما در تمام ایران گلستانی ایجاد کرد که کمتر کسی فکر ان را می کرد.اما با شادی و خوشی این باغ ،از حضور افات،غافل شدیم.