استاد جعفر دیناروند - رئیس مرکز بررسی های اجتماعی ایران اُنا: ساخت بیمارستان نظام مافی شوش یکی از آرزوهای مردم و نیز نیت خیر بانیان آن برای رفع مشکلات آن زمان و آسان سازی برای رفع موانع درمان و دست رسی بیشتر به سلامت فردی و جمعی بوده است.تاریخ ساخت و بررسی وضعیت آن زمان و وجود تنها درمانگاه شهر در اطراف میدان معلم امروزی و خدمات بسیار موثر پزشکان و کادر آن زمان به بررسی های تاریخی و تحلیل های خاص نیازمند است.

اگر از بعد تاریخی بگذریم و نگاه دلسوزانه همراه با نیت خیر برای رفع مشکلات و یاری و کمک به همشهریان بلکه هموطنان را مهم بدانیم، دو نگاه می توان به وضعیت امروز بیمارستان داشته باشیم.نگرش اول مربوط به مشکلاتی است که مسئولین و متعهدان به تغییر وضعیت ، از آن آگاهند و تلاش می نمایند تا هر چه سریع تر آن ها را رفع نمایند و بیان دوباره ی آن ها تنها نوعی مزاحمت ایحاد می نماید.

بیشتر این مشکلات جنبه ی تخصصی دارند و ابزار و وسائل محور تشکیل چنین مشکلاتی است.در این میان کوشش های نماینده برای رفع، تلاش های فرماندار برای بررسی، فعالیت های مسئولین شبکه برای جلب توجه و اختصاص بودجه و نگاه های دلسوزانه برای ارائه ی خدمات ،قابل تقدیر و تشکر است و در این بابت شکی وجود ندارد.ماهیت این مشکلات تحمیلی است و جبر عامل اصلی ساخت چنین موانعی است.

موضوع اصلی مربوط به مشکلاتی است که اساس آن ها با شکل اول متفاوت است.به هیچ عنوان ماهیتی مانند شکل اول ندارند و قابلیت رفع در کوتاه ترین زمان را دارا می باشند.اینکه در این میان کدامین فرد یا مسئول کوتاهی می کنند، قابل تجزیه و تحلیل است.ما بنا را بر موشکافی دلایل ایجادی مشکلات نوع دوم می گذاریم و اساس آن را فردی دانسته و کمبود"خلاقیت" و "ابتکار" را در این میان اصل می دانیم.

بیشتر نارضایتی های مردم با توجه به مطالعاتی که در این میان انجام گرفته مربوط به همین مشکلات است و متاسفانه کمتر مورد توجه ی مسئولین نیز قرار گرفته اند.مشکلاتی که تحمیلی، ناآگاهانه،خدماتی، قابل رفع،دارای جنبه ی مدیریتی، دارای هزینه بری بسیار اندک در مقایسه ی با ابزار و در نهایت موانعی سبک که برداشتن آن ها بر کسی فشار وارد نمی نمایند.

قبل از توضیح نیز لازم است این تذکر داده شود که مسئولین بدانند که مردم شوش افرادی شریف و قابل احترامند که اگر به این موضوع توجه نکنند بدون شک در محضر خداوند مسئول خواهند بود.مردمی که با کمترین امکانات اعتراض نمی کنند و رفع مشکلات خود را از نخبگان و تحصیل کرده ها انتظار دارند.

در دیدارهای رو در رو همین نکات منعکس شده و در گله مندی ها این حقایق انعکاس یافته اند.بیمارستان نظام مافی در زمینه ی خدمات سهل انگاری می کند و بسیاری از این مشکلات و به زحمت انداختن مردم حاصل بی دقتی در شناسایی موانع توسط آن هاست.

ما مسئول خدمات رسانی به مردمی هستیم که از نظر ماهیتی عشایرهستند بدین معنا که دارای روحیه ی انسان دوستی، یاری دهنده، پاک، همدل، همدرد ،صبور و در نهایت حاصل جمع تمامی خوبی های مورد انتظار در جامعه ی انسانی هستند.اینکه چنین مردمی مانند سایر شهر ها با کوچکترین ناکارآمدی اعتراض و سروصدا نمی کنند،گواه مستندی بر طاقت ورزی آنهاست.

نمونه هایی از مشکلات تصنعی و ساختگی در درون بیمارستان نظام مافی را می توان مطرح کرد و انتظار داشت که با این ارائه ،در آینده کاهش و یا به طور کلی از بین روند.دلسوختگان به شهر بر خود واجب می دانندکه تذکرات لازم همراه با پیشنهادات را ارائه نمایند تا بدین شکل برای توسعه و پیشرفت شهرمان زمینه سازی شود.

در ابتدای کار وقتی که بیماری قصد گرفتن نوبت و دادن وجه را دارد به اتاقی بیرون از مجموعه که صندوق نامیده می شود ، راهنمایی می شود.فردی در درون آن در زمستان همراه با بخاری و در تابستان کولر سرد کننده کار خود را انجام می دهد اما مردم ،بیرون در زیرگرمای خورشید و یا بارش باران مجبورند تا ایستاده بمانند تا نوبتشان برسد.مگر مردم چه گناهی کرده اند؟چرا اتاقی برای آن ها مهیا نمی شود تا هم از گرمای تابستان در امان باشند و هم باران احتمالی آن ها را خیس نکند و در ضمن بنشینند تا با نوبت دهی و راحت برگه ی خود را دریافت نمایند؟

بسیاری از موارد افرادی برای ترخیص بیماران خود بارها و بارها مسیر بخش تا محل ترخیص را طی می کنند و ما شاهد این نوع رفت و آمدها و نارضایتی آن ها بوده ایم.گاه برای گرفتن یک کپی از مدارک باید از بخش تا محلی که گویا فروشگاهی است که هم مواد غذایی می فروشد و هم دستگاه فتوکپی دارد ،طی مسیر نمایند و اینکه دردسر پول خرد نیز بر آن افزوده می شود.چرا بخش مانند سایر بیمارستان ها حساب و کتاب را طبق نظم و مقررات انجام نمی دهد تا بدین شکل مراجعه کننده تنها با مراجعه به بخش ترخیص راحت تر هزینه های خود را بپردازد.

در بخش مربوط به خدمات غذایی، مشاهدات بسیاری حاکی از آن است که اکثر مردم از نوع غذاها به هر دلیلی ناراضی هستند و انواع خوراک هایی که ارائه می شوند در درون سطل های آشغال ریخته می شوند و این نعمت الهی که با زحمت ساخته می گردند تلف می شوند.چرا قبل از آماده سازی غذا از افراد خصوصا همراهان نمی خواهید تا نظرشان را در مورد نیاز به غذا ارائه نمایند؟

چرادر مورد همراهانیکه طبق نظر پرستاران می بایست در کنار بیماران خود باشند تا این حد بی حرمتی می کنید؟ بارها و بارها شکوه ی همراهان از نبود مکانی برای نشستن شنیده شده است.در موارد اندکی صندلی هایی وجود داشته که در زمانی معین برداشته شده اند و وقتی از مستخدمین سئوال شده که چرا این کار را می کنید؟پاسخ آن ها غیر قانونی بودن است و اینکه مسئولین از ما ایراد می گیرند و بعد از رفتن آن ها صندلی ها آورده می شوند.

در مورد نظافت و پاکیزکی که اساس بر نبود یا کمبود شدید است.بیمارستان الگوی پاکی است.واقعا هر چه بگندد نمکش می زنند وای به روزی که بگندد نمک در این مکان معنا می یابد.

در درون اتاق عمل مسائل کم نیستند وبسیاری از آن ها ارتباطی با وسایل یا امکانات ندارند.زن ها مورد عمل جراحی قرار می گیرند اما مردانی مامور جابجایی آن ها هستند.هیج اصل انسانی و دینی رعایت نمی شود و وقتی با اعتراض بعًضی از خانم ها مواجه می شوند تنها به این گفته که خانم کسی نگاه نمی کند اکتفا می کنند.محیط شوش عشایری است و علاقه ی به زن و فرزند مهم است.چرا این نکته ی مهم را رعایت نمی کنید؟

ورود و خروج بی حد و حصر مردم به درون بخش ها بسیار زیاد است.اگر بیمار تنها در وقت ملاقات می تواند افراد را بپذیرد که همین هم درست و منطقی است چرا این همه انسان وارد بخش ها می شوند.این همه بی نظمی برای چیست؟ آیا مربوط به کمبود وسائل است؟ بیمارستان شوش بسیار شلوغ و غیر قابل قبول در بی نظمی است.

شاید مهم ترین نکته مربوط به بخش زنان باشد.حرمت بیماران زیر پا گذاشته می شود و خانم هایی که با انواع دردها روبرو هستند با دردی جدید و آن ورود نامحرمان به درون آن کامل می گردند.چرا اجازه می دهید تا هر مردی وارد بخش زنان شود؟اگر لازم است تنها زنان می توانند ورود کنند.

مشکلات بیشتری می توان به موارد فوق افزود.شاید اکتفا کردن بر همین موارد منطقی تر باشد.پیشنها این است که در سروسامان دادن به مشکلات غیر تخصصی و چگونگی رفع آن ها با اهل علم و نخبگان خصوصا اصحاب رسانه و نویسندگان و جامعه شناسان بومی شهر که همه بدون چشمداشت و تنها برای کمک و یاری به مردمان شهرشان امادگی دارند،مشورت شود.

تشکیل گروهی در این زمینه با پشتیبانی فرماندار و اصلا با تشکیل آن به وسیله ی شخص ایشان  می توان با عناوینی مانند تشکیلات غیر دولتی یا مجمع مشاوران ایشان یا نماینده ی شهر پیشنهاد می گردد.نویسنده بدون شک اولین فرد آماده در این زمینه است.