نظریه پردازی عملی مبتکرانه است که نیازمند به عامل مبتکری است که با دادن نظریه ی خود قصد ایجاد تغییر و تحول در علم و دانش را داشته باشد.این به معنای ان است که نظریه پرداز شخص خاصی محسوب می گردد که دارای شرایط و ویژگی های منحصر به فردی است.

هر فردی دارای شخصیت مخصوص به خود است.به طور مثال یک راننده ی تاکسی شخصی است که برای خود حدود و ثغوری را ترسیم می کند.مردم این را می دانند و انتظار زیادی از او به عنوان یک کارگزار خدماتی ندارند.ان ها انتظار ندارند تا وی طرح های ساختمان سازی و یا برج سازی را ارائه دهد.

نظریه پرداز هم تابع شخصیت خویش است.او نمی تواند مانند یک بنا عمل کند کمااینکه نمی تواند سخنی بدون ارائه ی دلیل مطرح نماید.ویژگی های او کارش را سخت تر می کند.به همین دلیل است که عکس العمل های مردم در برابر افراد مانند هم نیست.عملی که یک فروشنده با مردم دارد برای افراد عکس العملی است که با یک معلم ندارند.

هر ان چه کارها را دقیق تر و موثر تر نماید،عوامل انجام دهنده ی ان هم دارای خصوصیات نزدیک به انند.نظریه پرداز فردی نیست که کلامی بگوید و بعد ان را فراموش نماید و یا حتی دیگران ان را فراموش نمایند.نظریه پرداز در قالب خاصی قرار می گیرد.همین قالب است که مانع ورود بسیاری از افراد دیگر می شود.

شاید ترسیم تمامی خصوصیات کار چندان ساده ای نباشد زیرا نظریه پردازان خود نیز مانند هم نیستند گرچه در قالب نظریه پرداز جای می گیرند.تفاوت های درونی و برونی ان ها هم ممکن است تابع مسائل فراوانی باشند.مهم ترین ان ها به طور حتم رشته ی تخصصی ان هاست.

سعی ما بر این است تا نزدیک ترین خصوصیاتی را که میان اکثریت نظریه پردازان است منعکس نماییم.همین نکات باعث شناخت بهتر نظریه پردازان می شوند.تعداد محدود از افراد بیشترین تاثیر را در تحولات علمی داشته اند.

نظریه پرداز به طور حتم دارای بالاترین میزان بهره ی هوشی است.او با این توانایی گیرایی خود را افزایش داده است لذا با کوچکترین احساس نیازی عکس العمل نشان می دهد.مثال ان مانند گوش های تیز شنو است.گاهی انسان ها در این توانایی به اندازه ی یک جیوان عمل نمی کنند.

هوش ، شنوایی قوی در احساس نیاز به پیشرفت است.نظریه پرداز نمی تواند مانند متوسط جامعه دارای هوش طبیعی باشد.اگر چنین فرضی را بپذیریم انگاه است که همه ی مردم نظریه پرداز می شوند در حالی که چنین رویدادی اتفاق نمی افتد.

تفکر نظریه پرداز هم دارای جهت و مقصود خاصی است.بسیاری از انسان ها مشکلات خود را از طریق تفکر حل می کنند اما تفکر نظریه پرداز محدود به شخص خود نیست.دایره ی ان به اندازه ی تمامی انسان هاست.شیوه ی تفکری او هم انتزاعی است در حالی که بسیاری از مردم ممکن است نوع تفکرشان احساسی باشد بدین معنا که تا زیر فشار مشکلات قرار نگیرند دست به تفکر نمی زنند.

خود باوری یکی دیگر از خصوصیات نظریه پرداز است.او به توانایی های خود مطمئن است.همین حالت باعث می شود تا در برابر سختی ها مقاومت کند.او خود را بالاتر از وضعیت می بیند.مانند انکه یک نظریه پرداز در دیدن وسایل بر روی تپه ها قرار گرفته باشد .بر همین اساس دایره ی دید او هم گسترش می یابد.

تعهد نظریه پرداز مانند انسان های عادی نیست که تنها به حدود شخصی محدود شود.او در برابر انسان ها خود را بدهکار حس می کند.از همین نظر است که در دادن نظریه خود را متعهد به تغییرات می داند.او از عقب ماندگی زجر می کشد.تلاش او دادن نظریاتی است که این مشکل را حل کند.

نظریه پرداز متخصص در رشته ی خود است.او راه خود را می داند.جهت و درون رشته ی تخصصی را وارد است.او نواقص ان را درک می کند.او فن رشته ی خود را با درایتی که دارد اداره می کند.نظریه پردازی او برای تکمیل رشته ی تخصصی خود است.طبیعی است که با تکمیل و یا رفع نواقص رشته ی تخصصی ، مردم در اسایش و پیشرفت قرار می گیرند.

ابتکار سلاح نظریه پرداز در دادن نظریه است.او حرف جدید می زند.از روش های موجود راضی نیست.خلاقیت در درون او جای دارند.او نمی خواهد تا انچه را دیگران گفته اند تکرار نماید.نظریه ی او برای ساختن دنیایی جدید است.او با تفکر ، نظریه ای را ارائه می دهد که قبل از او کسی ارائه نداده است،  به همین دلیل گوش شنوای فراوانی دارد.

نظریه پرداز ارام و قرار ندارد و همیشه در حال کوشش و فعالیت است.همین دیدگاه باعث می شود تا توانایی های خود را افزایش دهد.خستگی برای او معنایی ندارد.بسیاری از نظریه پردازان حتی مرگ را چندان متوجه نیستند و ان را عاملی برای ناامیدی نمی دانند.در بستر بیماری و مرگ هم نظریه می دهند.این خاصیت نظریه پرداز است که دنیا را محدود نبیند.

هرکسی نمی تواند نظریه پرداز باشد.نظریه باید برای انسان خیر و برکت داشته باشد.ما معتقدیم که نظریه پردازان هم دارای بار ارزشی هستند.نظریه ای که در خدمت تمامی انسان ها نباشد و فقط در اختیار تعداد اندک جامعه باشد،ارزش انسانی ندارد گرچه ممکن است دارای ارزش علمی باشد.ما از نظریه پرداز نظریه ای  را می خواهیم که در نهایت باعث پیشرفت جامعه ی بشری شود.