خبرگزاری ایران اُنا | اخبار ویژه ایران و خوزستان - فرهنگ شناسی شوش - قسمت دوم

شوش - ایران اُنا: فرهنگ و فرهنگ شناسی را نباید دو امر جداگانه و بیگانه ی از یکدیگر دانست.وجود فرهنگ است که علم فرهنگ شناسی را به وجود می آورد و فرهنگ شناسی است که معنا و مفهوم فرهنگ را هدفدار و علمی می نماید.

فرهنگ چیست، فرهنگ شناسی کدام است؟درابتدای هر موضوعی مشخص نمودن معنا و مفهوم آن برای جلب توجه ی مخاطبین صورت می گیرد.کاری ضروری و مورد نیاز که اگر درست انجام شود، خواننده را به سمت و سوی خوانندگی می کشاند.مفاهیم اگر روشن و واضح شوند، لذت خواندن را بیشتر می نمایند کما اینکه تعقیب مطالب را نیز شیرین تر می نمایند.

اینکه فرهنگ چیست و معنا و مفهوم آن برای دنبال کردن مطلب به چه شکلی است؟ سئوالی منطقی و در عین حال عمیق و قابل قبول است.طبیعی است که معین نمودن چنین مفهومی به دلیل وجود تفاوت درمفاهیمی است که در کتب و یا اذهان بوده و باعث سر درگمی و گاه خروج از اصل موضوع می شوند.

فرهنگ از نظر این نوشته تنها به معنای "طریق زیستن انسان هاست."در این مفهوم ممکن است کتاب یا سنت نیز جای گیرند و یا اینکه تصوری غیر از آن به وجود آید.ارائه ی چنین تعریفی بدین معناست که هر ملتی برای ادامه ی حیات خود شیوه ای را بر می گزیند که ممکن است برای سایر ملل یکی نباشد.

به طور مثال طریق غذا خوردن یک ملت نوعی از شیوه ی زندگی است که ما آن را فرهنگ می نامیم.اینکه فردی برای تهیه ی غذا ی خود مانند سایر هموطنان از روش ماهیگیری استفاده می کند و یا کشاورزی را انتخاب می نماید، طریقی برای تولید غذای مورد نیازش می باشد بنابراین فرهنگ نامیده می شود.

در این معنا و مفهوم راه برای تعریف باز تر می شود.استفاده ی از قاشق برای خوردن غذا یا با دست روشی است که مردم انتخاب می نمایند و جبری در آن وجود ندارد و اگر روزی این طریق را مورد نیاز ندانند و آن را تغییر دهند باز هم فرهنگ نامیده می شود.

در لباس پوشیدن نیز همین ادراک وجود دارد، پوششی از پشم یا کراوات زدن و یا نزدن، فرهنگ همان ملت محسوب می شود.این شیوه ی لباس پوشیدن را افراد برای زنده ماندن و همزیستی همراه با دوام انتخاب می نمایند و نباید آن را امری بیرونی و بدون توجه به حیات و زندگی در نظر گیرند.

در این میان فرهنگ شناسی دارای معنایی همراه با فرهنگ می گردد."کوششی برای شناخت طریق زیستن انسان ها و معرفی آن به سایر افراد است".بنابراین اگر فرهنگ روش است، فرهنگ شناسی کوشش عمدی در جهتی معین با اهدافی از پیش تعیین شده است.

فرهنگ شناسی برای آن است تا افراد بدانند در رفتارهای خود با دیگران جانب احترام و حرمت را نگاه دارند و فرهنگ سایر افراد را با فرهنگ خودی مورد ارزشیابی قرار ندهند.این اساس هدف نگاری در فرهنگ شناسی است.بنابراین برای پی بردن به طریق زیستن انسان ها از این علم استفاده می نمایند.البته باید توجه داشت که فرهنگ شناسی کاری تخصصی،همراه با نگرش علمی و دیدگاه عمیق دانشی است.

فرهنگ تنها با کوشش افراد در فرهنگ شناسی حاصل می شود.اگر چنین شود آنگاه تفاوت در ادراک نیز قابل حل خواهد شد.فرهنگ شناسی را باید به عنوان کاری هدف دار در تعالی نگری و بینش درست تخصصی دانست.کوششی که باید دارای برنامه و سازماندهی در میان علمای علم فرهنگ و نیز با تمامی وجود در میان مردم یک شهر و یا دیار باشد.

فرهنگ و فرهنگ شناسی را نباید دو امر جداگانه و بیگانه ی از یکدیگر دانست.وجود فرهنگ است که علم فرهنگ شناسی را به وجود می آورد و فرهنگ شناسی است که معنا و مفهوم فرهنگ را هدفدار و علمی می نماید.بنابراین باید گفت که وجود این دو واژه در کنار هم راه را برای توسعه و پیشرفت فرهنگی ملت ها آماده نموده و تلاش ها را برای حرکت به سمت حرمت نگری و احترام گذاری هموار می نماید.باید تلاش نمود تا ضمن توجه به معنا و مفهوم هریک که قاعدتا باعث جداسازی معنایی آن دو می گردد، نیاز به یکدیگر را اصل و اساس توسعه و تعالی شهری و در واقع مردمی قرار دهیم.

استاد جعفر دیناروند - رئیس مرکز بررسی های اجتماعی ایران اُنا

امانت داري و اخلاق مداري

استفاده از اين خبر فقط با ذکر منبع مجاز است.