پس از توافق اولیه ی هسته یی میان جمهوری اسلامی ایران و گروه 1+5، فرافکنی برخی طرف های منطقه یی به منظور به بن بست کشاندن این گفت و گوها شدت گرفت.

شواهد نشان می دهد به موازات پیشرفت گفت و گوهای هسته ای، سیاست های ریاض- تل آویو به یکدیگر نزدیک شده است تا شاید از توافقی جلوگیری کنند که از دید آنها ممکن است ناکارآمد و از نگاه ایران، طرف غربی و سایر کشورهای جهان کارآمد باشد.

پانزدهم خرداد تارنمای شبکه انگلیسی «بی. بی. سی» به نقل از شبکه ی آمریکایی «بلومبرگ»، با اشاره به همکاری های پشت پرده ی عربستان سعودی و رژیم صهیونیستی اعلام کرد در 17 ماه گذشته پنج دیدار دوجانبه ی محرمانه میان مقام های تل آویو و ریاض در کشورهای هند، ایتالیا و جمهوری چک صورت گرفته است.

در این پیوند برخی از تحلیلگران تلاش های کم فرجام مقام های عربستان سعودی و رژیم صهیونیستی در تغییر رویکرد «باراک اوباما» رییس جمهوری آمریکا، نسبت به برنامه ی هسته یی ایران را دلیلی بر نزدیکی این 2 دشمن سنتی می دانند.

ناظران نیز بر این باورند که «بنیامین نتانیاهو» نخست وزیر رژیم صهیونیستی، در پی تغییر توجه ها از مهمترین محور تهدیدآفرین منطقه یعنی این رژیم است. وی تلاش دارد با یاوه گویی درباره تهدید ایران هسته یی، خود را در حاشیه ی امن قرار گیرد. جای بسی تعجب است که در این راه برخی کشورهای عربی منطقه با وی همگام و همصدا شده اند.

به طور مشخص مقام های رژیم صهیونیستی از نزدیک شدن به کشورهای عربی منطقه مانند عربستان سعودی 2 هدف را دنبال می کنند؛

- نخست اینکه با جایگزین کردن خود با ایران، تهران را به عنوان تهدید علیه امنیت منطقه معرفی کنند.

- دوم اینکه با یارگیری از کشورهای عربی منطقه، سطح نزاع و تنش خود را با اعراب کاهش دهند. از این رو، تل آویو با نزدیک شدن به برخی کشورهای عربی منطقه در پی آن است ضمن برون رفت از انزوا و تبدیل شدن به بازیگر فعال منطقه یی، دشمنان دیروز خود را به دوستان امروز تبدیل کند.

شناخت و درک سیاست های فریبکارانه ی مقام های رژیم صهیونیستی، هوشمندی سیاستمداران و سیاستگذاران کشورهای عربی را می طلبد. سردمداران دولت های عربی باید حافظه ی تاریخی خود را مرور کنند که پس از اشغال فلسطین از سوی این رژیم در سال 1948 میلادی (1327 خورشیدی) این منطقه هنوز روی آرامش و صلح را به خود ندیده است.

جنگ های هشت، 22 و 51 روزه و همچنین بمباران مناطق مسکونی، مدارس، بیمارستان ها و کشتار هزاران زن و کودک غیرنظامی در غزه و لبنان هنوز از یاد این مردم پاک نشده است؛ رخدادهایی که امروز نیز هر از گاه تکرار می شود. فقط در جریان تجاوز پیشین رژیم صهیونیستی به نوار غزه بیش از 2هزار نفر از مردم بی دفاع به شهادت رسیدند و چند هزار نفر نیز زخمی و آواره شدند.

همچنین ادامه ی شهرک سازی رژیم صهیونیستی در سرزمین اشغالی با وجود مخالفت های بین المللی یکی از مهمترین مصداق های نقض حقوق فلسطینیان است.

رژیم صهیونیستی طی 67 سال عمر خود دستکم آغازگر 6 جنگ بود حال آنکه ایران نه فقط طی 250 سال گذشته به هیچ کشوری تعرض و دست اندازی نکرده بلکه بارها مورد تجاوز قرار گرفته است.

در پیوند با فعالیت های هسته یی نیز امروز رژیم صهیونیستی با در پیش گرفتن سیاست تهدیدسازی از ایران هسته یی، با کشورهای عربی در یک جبهه قرار گرفته است؛ رژیمی که خود با دارا بودن بیش از 200 کلاهک هسته یی به عضویت پیمان منع گسترش سلاح های هسته یی (ان. پی. تی) درنیامده است و اجازه ی هیچ گونه بازرسی را نیز به بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی نمی دهد. حال آنکه ایران به عنوان یکی از بنیانگذاران آژانس بین المللی انرژی، سال ها پیش با پیوستن به معاهده ان. پی. تی، بیش از هفت هزار ساعت بازرسی آژانس را از سر گذرانده است و همه فعالیت ها در مراکز هسته ای آن زیر نظر دوربین های آژانس انجام می گیرد.

با نگاهی به پیشینه ی رژیم صهیونیستی این پرسش پیش می آید که آیا ایران با فعالیت های هسته یی صلح آمیز مورد تایید از سوی گروه 1+5 و نیز آژانس، تهدیدی جدی برای امنیت منطقه و جهان به شمار می رود یا رژیم صهیونیستی؟!

ناظران عقیده دارند پس از رسیدن به توافق نهایی هسته یی میان جمهوری اسلامی ایران و 1+5 بر نقش آفرینی تهران افزوده می شود و چنین الگویی می تواند سرمشقی برای ادامه فعالیت های هسته یی صلح آمیز دیگر کشورهای منطقه باشد و بر توانمندی این کشورها نیز بیفزاید. البته با حل و فصل کامل موضوع هسته ای، یکی از مسائل منطقه یی حل می شود؛ چرا که به بیش از یک دهه جنجال آفرینی علیه یکی از کلیدی ترین کشورهای منطقه پایان داده می شود.

تکلیف رژیم صهیونیستی در دشمنی با ایران روشن است اما اگر اعراب ادعا می کنند از اوضاع منطقه آگاهی دارند باید به خوبی بدانند تهران تاکنون در پی ساخت سلاح های هسته یی نبوده و نیست، پس نظارت ها و بازرسی های آژانس و تایید نهایی صلح آمیز بودن فعالیت های هسته یی ایران پیش از توافق جامع می تواند از میزان نگرانی آنها بکاهد.

در مجموع، حل و فصل موضوع هسته یی ایران نه فقط تهدیدی علیه صلح منطقه و کشورهای عربی نیست بلکه اسباب انزوای هر چه بیشتر رژیم صهیونیستی را فراهم خواهد آورد؛ رژیمی که با تبلیغات توخالی و فرافکنی های روزافزون در جدی نشان دادن تهدید ایران هسته یی، بحران دامنه داری در منطقه آفریده است.

از 6 دهه گذشته تاکنون این رژیم نه فقط تهدیدی روانی برای کشورهای منطقه به شمار می رفته بلکه بارها با اقدام های تجاوزکارانه، تهدید عملی خود را آشکار کرده است. جالب تر اینکه تهدیدهای اعلامی و اعمالی رژیم صهیونیستی تاکنون بیشتر متوجه خودِ اعراب منطقه بوده و هست.

بدون شک با وجود بزرگنمایی ایران به عنوان تهدیدی علیه امنیت منطقه، دشمنی ریشه دار رژیم صهیونیستی و اعراب از میان نخواهد رفت. همکاری اعراب با رژیمی که حتی از سوی آنها به رسمیت شناخته نشده است و آشکارا قوانین بین المللی را نقض می کند بزرگ ترین ضربه را به خود این کشورها وارد خواهد کرد.

در این میان، با پایان یافتن جنجال های پدید آمده از سوی غرب علیه فعالیت های صلح آمیز هسته ای جمهوری اسلامی ایران، توجه بیشتری به زرادخانه های اتمی صهیونیست ها معطوف خواهد شد و جنبه های نقض حقوق بشری این رژیم و قانون شکنی های آن در گوشه و کنار جهان زیر ذره بین های گوناگونی قرار خواهد گرفت.

* از:حسن شکوهی نسب (گروه پژوهش و تحلیل خبری)