ایران اُنا - عزیزالله احمدی: امروزطبق معمول صبح زود ساعت11!!!از خواب بیدار شدم که یعنی باز برم توی این شهر پر ازتاریخ و قدمت و کارخونه و ادارات و... ببینم بالاخره کاری پیدا می کنم یا نه ؟ آخه چند سالی بود که دانشگاهَمو تموم کرده و حتی پایان خدمتم هم دستم بود ولی تا حالا هر دو مدرکم چون مَشک ِ پر از دوغی رو دسم باد کرده بودند!!از بس که از شون کپی گرفتمو اما کار ی گیرم نیومده بود از خجالت خونواده ام و حرفای مردم ،قیافم عین پخمه های جن دیده شده بود!
خلاصه، لباسامو که عین شانسم، رنگ و رو نداشتند رو پوشیدم و داشتم روبه روی آینه چند ژستِ"آلن دلونی" می گرفتم که ناگهان دیدم بابام  زبونشو  لای دندوناش گذاشته و با خشم بسمت میاد!! اگرچه قبلا توسط مادرم ، این حمله لو رفته بود اما مثِ این که از بمباران "هیروشیما" فرار کرده باشم،نمی دونم چطوری با ویراژی ماهرانه از زیر بغل بابام رد شدمو از در حیاط زدم بیرون...
هنوز  نیمی از بدنم بیرون نشده بود که رخ تو رخ ِ "مار علی" همسایمون شدم!!
مهلت نداد.... گفت:
ها بُوَت اُفتا دَ دَمات ؟!!!!
هرچند او کلاً از تعداد "زاد و ولد " مورچه های انباری مون هم خبر داشت اما از "جیغ بنفشی"که حین فرار زده بودم فهمید قضیه چیه!! ولی انصافاً روان شناس خوبی بود... واقعاً !!!
من که استاد پیچوندن بودم و  فکر می کردم  حداقل زورم به این پیره زن می رسه ....گفتم: عجب هواییه "مار علی"...
"مار علی" گفت" جونَ خوت... پرتت کَردَن دَر ".... آدم  دَ گُسنه ای بَمیره اما  بی عار ... نا "! ....."ایقه کَ ول گردی ....اگر کار می کردی  ایسه  هنَ و زندگی دُشتی فِگِر"!!!
همسایه ها مون که دوستای "مار علی"بودند و داشتن از آخرین تلاش آفتاب برای محو "سایه دیوار" استفاده می کردند!وحاضر به رفتن به خونه هاشون نبودند،مث ِ این که دارن به مذاکرات "ظریف" با "1+5" گوش می دادن ، زل زده بودن به من و "مار علی !!
در این هنگام "مار حسن" رو به ما کرد و گفت: "مار علی"،"هَلش یا  اُ  بَ  چالِ یه ... نَم بینیش مثَ نِژیلی فقط درازَ"!! .."یا کار کُن یَه".!!
من به بقیه که مثِ سربازایی که به فرماندشون سلام نظامی می دادن ، و شق و رق  به من نیگا می کردن ، یه سلامی کردم و گفتم اتفاقا دارم می رم سر کار!!!

بماند که هربار رفته بودم "اداره کار نیابی!" و " نیشکر هفت تپه " و " کاغذ پارس" و... با نهایت احترام به آغوش گرم خانواده برگشته بودم ، اما با صدای بلند گفتم  اتفاقاً "پارتی " جور کردم !! ...
همه با هم انگار که  تازه خبر ثبت  جهانی شوش را شنیده باشند ، گفتند کجا؟؟
گفتم : شرکت قند شوش!!
البته به کسی نگید چون قراره به عنوان یک غیر بومی منو استخدام کنند!!
هنوز حرفم تموم نشده بود که "ننه سلیم" از پشت عینکش که با کش به دور سرش بسته بود ، نگاه عاقل  اندر سفیهی بهم کرد و گفت:
"هییم بِتِک! یه بطیخ ؟ یا شرکت غَنِد"!! و چیزیای دیگه هم گفت که من متوجه نشدم اما از خندهاشون فهمیدم ، بد جور "بند رو به آب دادم"... یواشکی تا داشتند می خندیدند سرم انداختم پایین و رفتم....

هنوز صدای جرو بحث بابام و مادرم توی گوشم می چرخید اما از بس توی شوش به دنبال کار به این و اون رو زده بودم ، پوستم ورق "گالوانیزه" شده بود.بیخیال کامل....
ولی خداییش، احساس غرور می کردم وقتی مادرم به بابام می گفت : هِ پیا چت بی، مگر هِ ای  بیکاره، تو جونی دَ شوش  دینی که سرکار با!!...... کُررم  زرنگَ  پورتی جور کردَ ... اَمرو ...یا ... سو ... استخدام بووَه"...........بی چاره مادرم  نمی دونست ، پارتیم خودش جز"کودکان کار" حساب می شه!!!

بر عکس،  بابام  از بس که استاد تحقیر بود  اسمشو توی "گینس" ثبت کرده بودند!! به مادرم می گفت: "یه پیایه ... فقط گشتلی بلده....اگر لِکِ ای آینه و شوننه  هشت کار هم گیرش میا"...

سرتون درد نیاره داشتم باخودم فکر می کردم پاسپورت بگیرم برم دزفول ....بعدش کار کنم ....خونه بخرم ... ازدواج کنم ... هرشب دست بچه هامو بگیر برم سواحل "علی کله" و... که دستی از عالم غیب محکم زد  پَس گردنمو  ... بهم  گفت: "بابا بشین سر جات "!!!,,