ایران اُنا - سید رسول موسوی: برای آغاز سخن در ارتباط با پیام آیه ما اَتاکُم الرَسوِل ... به گفته حکیم ابوالقاسم فردوسی اشاره می کنیم:             

« گواهی دهم کاین سخن راز اوست

                                                                توگوئی دوگوشم برآواز  اوست »

و به انسان معتقد و تکامل طلب و شناخت اندیش ودین باور باید بگوئیم که 1- قرآن نوری قطعی وروشنگر است که از سوی خداوند بر پیامبرنازل شده است 2-آنچه از خدا (ازجانب خدا)حلال یا حرام شده است تا قیام قیامت تغییر پذیر نیست (یعنی دین پیامبر اکرم ابدی ، صراط مستقیم نیز ابدی است همین دین است اِنّ هذا صِراطُ رَبُکَ مُستَقیما) 3-تفسیر کردن قرآن ، فقط وفقط کار علی (ع) است و بس . پس تفسیر درست قرآن را از او یادبگیرید ، که او نیز از خود پیامبر آموخته، چرا که علی (ع) نزدیکتر به پیامبر وعالمتر وعاملتر به قرآن بوده است4- سلسله امامت در فرزندان پیامبر است  5- این سلسه از علی (ع) شروع و به مهدی قائم (عج) منتهی می شود به همین دلیل شناخت علی (ع) وسیره اش وتعالیمش ، هم بسود بشریت و هم به سود شیعه ای که در طول تاریخ ، فدای علی (ع) وتعالیم علی گشته است.

در واقع شناخت تعالیم علی (ع) مخصوصا عدالت و حفظ کرامت انسان از جمله برای اصناف مختلف و حکومت های مدعی دین و تشیع و جوانان سرگشته ، نه تنها بسیار سودمند ، بلکه لازم و تکلیف است .

آری علی (ع) می تواند به جوانان شور و شعور زندگی انسانی را بچشاید ، پس اگر جوانان جامعه هر روز صبح یک کتاب درباره علی (ع) واخلاق ومردانگی وشرف و آزادگی و انسان دوستی و عدالت گستری و ضعیف نوازی و قلدرشکنی او منتشر کنند هنوز هم کم است .

فضایل علی(ع) آموزنده فضایل انسان و انسانیت است و اگر انسانها بخواهند به معنای راستین انسان ، انسان شوند و از صورت انسانی بگذرند و به سیرت انسانی برسند باید تا اندازه ممکن این فضایل را بدانند و در آنها تامل کنند .

              غم آن نیست که در آتش غم سوخته ایم

                                           حسرت ما همه این است که کم سوخته ایم

از دید علی (ع) قرآن بدنبال جامعه ای است که همه شئون آن منطبق ودرخط اسلام و سیاست آن ، حاکمیت آن اقتصاد و زندگی مردم آن ،  سلامت بازاراها و معاملات آن ، زهد عالمان وسلامت و زندگی واعظان ، عدالت و تعهد و پارسائی امامان جمعه و جماعت آن ، حفظ کرامت وارزش انسان آن بر مبنای تعالیم خود قرآن است .

علی (ع) در فرازی از منشور علوی می فرماید: « دین را پناهگاه خودساز وعدالت را بجای شمشیر به کار بر ، تا از هرگونه پیش آمد بدی ( مخالفت و دو دستگی ) در جامعه آسوده شوی وبرهرگونه دشمنی پیروز آیی» (1) یعنی در دژی استوار از اعتماد راستین مردم ، جای داشته باشید .

این فراز از منشور علوی ، از افتخار آمیزترین سخنانی است که در تاریخ بشر گفته شده است چراکه عدل را بجای شمشیر قراردادن ، یک شعار بزرگ انسانی و کامل است .

شمشیر بجای عدالت وتوسل به قدرت برای رام و آرام نگاه داشتن مردم و قشرهای محروم از عدالت است که ظلم به مردم را ظلم بر خویشتن میداند ، یعنی اینکه ، زمامدار برای مردم به مفهوم در خدمت مردم وخادم آنها بودن است .

مدیریت در حکومت اسلامی واقعی یعنی کار کردن با مردم ، میان مردم ، برای مردم است.

در اندیشه علی (ع) حکومت و مدیریت جز وسیله خدمت و عدالت نیست وهرگز ابزار کسب قدرت و ثروت تلقی نشده است آن حضرت در ضمن خطبه ای چنین فرموده است : « خدایا تو خودمیدانی آنچه از ما رفت ، نه بخاطر رغبت در قدرت بود ویا رسیدن به بهره ای ناچیز از مال دنیا نیست» (2) یعنی اینکه این همه تلاش ومبارزه برای دستیابی به قدرت و ثروت نبوده است  .

به شما که مدعی اصلاح جامعه اید ومرتب می گویید ماباید به اصلاح جامعه فکر کنیم و دست به اصلاحات بزنیم باید بگویم که اجرای عدالت و اصلاحات به مقدمات نیاز دارد ما هم به اصلاح جامعه می اندیشیم و به شما بزرگواران که هم مسلمان وهم شیعه علی (ع) و علی (ع) امام شما و امام همه مصلحان بزرگ تاریخ میفرماید : « توده و جمهور را جز به اجرای عدالت چیزی آن را اصلاح نمی کند » ونیز می فرماید: « خداوند  ،سامانی واصلاح جامعه را در گرو اجرای عدالت قرارداده است .» آیا با ترویج زیاده طلبی و رانتخواری وتفاخر به ثروتمندی و تبعیض میشود جامعه را اصلاح کرد ، این جهت گیری ها ، جامعه را به سوی ارزشهای ضد اسلامی دوران جاهلیت سوق می دهد ونه تنها اصلاحات در جامعه بوجود  نمی آورد ، بلکه مردم را از پیروی خرد و دین عقلانی ومعتدل اسلامی باز میدارد .