استاد جعفر دیناروند - رئیس مرکز بررسی های اجتماعی ایران اُنا: نام شوش با فرهنگ در امیخته است.گذشته شهر نوعی معرف است.نمادهای فرهنگی مانند دانیال پیامبر،دعبل خزائی،اثار باستانی،زیارتگاه ها،قلعه وعملیات فتح المبین دارایی های بی نظیری هستند که در کمتر شهری به اجماع یافت می شوند.

پرداختن به فرهنگ گذشته ی شوش نوعی پاسداشت از گذشتگانی است که به این شهر خدمت کرده اند.نوشتن" کتاب شوش و بزرگان ان "را من به همین منظور نوشتم.

شوش دارای توانایی وسیعی در فعالیت های فرهنگی است.

با این فعالیت ها می تواند جایگاه خود را دوباره در صحنه های فرهنگی بازکند.درصحنه های مختلف مذهبی،تاریخی،علمی،ملی،قومی و منطقه ای فرهنگ شهر غنی است.

قصد ندارم تا با ایراد گرفتن ،زحمات دیگران را نادیده بگیرم اما،ظرفیت شوش از این چیزها بالاتر است و در یک جمله به عنوان یک شوشی راضی نیستم.

کوشش های جدی و جدیدی باید صورت گیرد.این فعالیت ها را باید بومی ها انجام دهند.نمادهای معرف باید توسعه یابند.بعضی از رفتارهای ناشایستی که امروز در سطح شهر صورت می گیرد بی ارتباط با نقیصه ی فعالیت های فرهنگی نیست.

خود باوری در مردم و احساس عزت نفس از طریق معرف های فرهنگی به وجود می اید. اگر در فرهنگ ،واژه ی قدر شناسی از گذشتگان وجود نداشته باشد،امید به کار شایسته در اینده محتمل به نظر نمی رسد.کار فرهنگی بر رفتار مردم تاثیر خواهد گذاشت.در شهری مانند شوش،باید انتظار رفتارهای باوقارتری باشیم.به این منظور سعی می کنم نیازهای سریع فرهنگی شهر را لیست کنم

الف:نیاز به معرفی نویسندگان شوشی به مردم و ایجاد نمایشگاه دائمی اثار انها،خرید اثار و توضیح بین مردم در جلسات مختلف.

ب:جاپ نمادهای فرهنگی مانندگنبد دانیال(ع)و دعبل خزائی و سایرنمادها  بر روی لباس و پوستر.

ج:فیلم سازی به منظورباز سازی حوادث تاریخی شوش مانند دو سیل دهه ی چهل و پنجاه و نیز خرد کردن اثار باستانی خصوصا ستون های کاخ توسط اشغالگران در  جنگ جهانی دوم،حوادث جنگ وزندگی سرداران،توسط هنرمندان شوش.

د:بازسازی زندگی بزرگان شوش در صحنه ی تئاتر خصوصا کسانی که در قید حیات هستند.

ذ:برگراری جشن غذا به منظور معرفی غذاهای بومی توسط مردم.

بدیهی است که موارد ارائه شده جزئی از ان چیزی است که مورد نیاز است.مطالب دیگر اماده ی ارائه هستند.