داوطلبان نمایندگی مجلس ، فرهنگ و نخبگان

عمل اجتماعی متفاوت داوطلبان وکالت مردم نشان می دهد،نسبت نزدیکی بین "فرهنگ" جامعه و شیوه های انتخاب نماینده، وجود دارد.در جوامعی که ازنظر فرهنگ فردی-اجتماعی ،مردمش برای حل مشکلات خود به دنبال "ناجی"اند ،داوطلبانی موفق اند!که بیشتر "مقدس مآب"،"قهار" و "کاردان "جلوه نمایند...

در جوامعی که مردم اش دارای فرهنگِ "عوامانه"اند، داوطلبی موفق است که منطق ، زبان ،اخلاق  و آرزوهای خود را رنگ عوامانه تری ببخشد.

یعنی  بیش از دیگران،احساسات مردم را تحریک کند، عوامانه سخن بگوید، عوامانه وعده دهد و عوام پسندانه با تخریب رقبای خود ، چهره ای مردمی!از خود نمایش گذارد.

توسل به جنجال آفرینی، دروغ پراکنی، هوچیگری ،سیاست بازی و سوء استفاده از احساسات عوام رویه های معمول فعالیت های این گونه افراد است که عملاً کنش های انتخاباتی آنان را  از ترکیب سه نیروی "اخلاق ، معنویت و استقلال فکر" تهی کرده است...

اما در نوع دیگری از جوامع، (که به مرحله عالی تری از فرهنگ رسیده اند)چون مردم به حقوق خود آگاه اند ، داوطلبانی موفق خواهند بودکه ضمن آگاهی و پایبندی به حقوق مردم،باتجربه،مردم دوست، محترم، دلسوز و صریح الکلام ،صداقت در بیانو در نهایت نترس در مطالبه گری حقوق آنان باشند.

در این گونه جوامع کسی نمی تواند با "بازیگری"، برای رسیدن به  منابع و منافع کمیاب قدرت،از شانه های مردم ،سواری بگیرد.ازاین رو وقتی حرف می زند، حرف خود را می زند! و با منطق عملکردو هیجانات کور سیاسی رقیبان و هوادارانشان را نقد می کند و باحساسیت و اندیشه ای مستقل،برای اشتغال،آسایش ،آگاهی و رهایی مردم حوزه انتخابیه اش از جان خویش مایه می گذارد.

نخبگان و انتخابات

نخبه در نظریه سیاسی و جامعه شناختی،فرد (یا گروههای کوچکی ازافراد جامعه اند) است که بنا به عللی چون سواد، پایگاه یا جایگاه اجتماعی، کنترل بخش قابل توجهی از مدیریت،قدرت یا هدایت جریانهای فکری وسیاسی جامعه رابرعهده دارد.

البته باید اشاره داشت، نخبه بودن و تفکر نخبگان الزاماً با تحول خواهی عجین نیست به این معنی که گاه آنان نه تنها تحول خواه نیستند بلکه می تواند کاملاً دچار افکار واپسگرایانه نیز باشند. بنابراین در بحث انتخابات مجلس، صرفنظرازنخبگان "معیشت اندیش"، ،نخبگان شوش را می توان در سه گروه دسته بندی کرد.

1- نخبگان "گذشته اندیش":

ذهنیت این نوع نخبگان که با مناسبات فرسوده به شکل نامنصفانه ای گره خورده است، نسبت به تحول و تغییر، مقاومت نشان می دهد!. چنین نخبگانی به دلیل عدم جسارت برای نمایندگی مردم لیاقت خدمت ندارند زیرا آنان عملاً از زمان و زمانه خود پس افتاده اند.این گروه از نخبگان، در حالی که جامعه ی شوش معاصر ،میل به دگرگونی،پیشرفت و حتی آزادی دارد نمی توانند نوید بخش هیچ تحولی برای شوش باشند.

2-نخبگان "حال اندیش":

این گروه از نخبگان ، هرچند به "مُد و مِتُد" های زمانه، خویش را آویزان کرده اند! و حتی باب طبع معاصران حرف می زنند اما "شانه سواران" خوبی هستند!.آنان اگرچه نسبت به مطالبات مردم  آگاهی های خوبی دارند اما به این دلیل که اخلاقاً گرایش به کارهای "عوام بازارانه" دارند، ضمن موج سواری اجتماعی، بیشتر به دنبال منافع شخصی و بالابردن شأن اجتماعی و فرصتِ "دیده شدن"خود هستند تا "مردم" و تحقق مطالب آنان.

3-نخبگان"آینده اندیش"

گروه سوم نخبگان ،کسانی هستند که نه تنها تسلیم هیچ تفکرتحجرگرایانه یا افراد متحجر قرار نمی گیرند ،بلکه همواره در جستجوی افق هایی روشن و عملی تر برای مردم شوش اند.

آنان اگرچه به ژرفاها و عمق ها چشم دوخته اند ، مردم را صمیمانه دوست دارند، دلسوز مردم اند اما برای کسب آراء فقط باب طبع آنان و موافق باورهای موجودشان حرف یا وعده هایی دروغین نمی دهد بلکه چون صادق و برنامه ریزند،بنابراین مشکلات و امکان رسیدن به حل آنها را ،صادقانه با مردم در میان می گذارند...شاید با این نخبگان مردم کمی دیر دردهایشان را درمان کنند اما با صداقتی که دارند نفع شان برای مردم شوش بیشتر از دیگرنخبگان است.

به امید به روزی که نخبگان آینده اندیش،هدایت مدیریت های خُرد و کلان جامعه شوش  را بر عهده گیرند...

به قلم عزیزالله احمدی