حضرت امام جعفرصادق در 17 ربیع الاول سال 83هجری  چشم به جهان گشود  کینه آن حضرت ابوعبدالله و لقبش صادق می باشد به این جهت به وی صادق می گفتند که هرچه می گفت راست و درست بود و فضلیت او مشهور بود.

بعد از درگذشت پدربزرگوارش امام محمدباقر(ع) به امامت رسید و در 34 سال مدت که مدت امامت ایشان بود مکتب جعفری را پایه گذاری کرد

دوران زندگانی امام صادق (ع) مصادف بود با خلافت پنج نفر از بنی امیه (هشام بن عبدالملک  -ولید بن یزید -یزید بن ولید -ابراهیم بن ولید -مروان حمار). و دو نفر از خلفای عباسی (سفاح و منصور) .

امام صادق (ع) در دوران امامتشان تاکید خود را بر روی نص و علم نهاد اصل نص بدان معنی است که امامت موهبتی است الهی که به شخص برگزیده ای از خاندان پیامبر ارزانی می شود و امام قبل از رحلتش و با هدایت خداوندی، امامت خود را با معرفی و تعیین صریح و روشن (نص) به امام بعدی منقل می کند دومین اصل علم است این علم بدان معنی است که هرامامی داری مجموعه علوم لدنی مذهب است و تنها میتواند قبل از رحلتش آن را به امام بعد از خود منقل کند.

امام صادق (ع) برای اثبات امامت خود حدیث معروف "الکسا" را از پیامبر ذکر کرد در این حدیث چنین می خوانیم::محمد(ص)،علی ،فاطمه ،حسن و حسین را زیر ردا (کساء) خود درخانه سلمه وارد کرد و سپس گفت: هرپیامبری اهل بیت وخواص دارد ای خدواند، اینها خاندان و خواص من می باشند".

همزمان با امامت امام صادق (ع) غلات و زنادقه مانند خطابیه وعلیایه و رزامیه قدرتنمایی کردند این امام برا حفظ ارزش های شیعه و جلوگیری از افراطگرایی تلاش بسیاری کردند

امام صادق (ع) براثر دستور و حیله  منصورعباسی در سال 148 هجری مسموم و در قبرستان بقیع مدفون شدامام صادق (ع) دارای هفت پسر وسه دختر بود.

از یاران معروف امام صادق (ع) میتوان از این افراد نام برد : جابر بن یزید الجعفی، ابو حمزه ثمالی ، معده بن فره النحوی، ابن یعنور ، زاره بن اعین ( نخستین معلم کلام) ابن ابی عمیر .

ابن جعفر نعمان الاحول .ابوهاشم بن سالم، ابومحمدهاشم بن الحکم، علی بن اسماعیل المیثمی،ابان بن ثغلب وجابربن حیان

*آزیتا آل خمیس - کارشناس تاریخ