استاد جعفر دیناروند - رئیس مرکز بررسی های اجتماعی ایران اُنا: شوش در زمینه ی روستا داری نیز یک استثناست. هرچه از طرف اندیمشک به طرف شوش حرکت کنی،روستاهای لر نشین بیشتر و در شوش از لر و عرب هر دو ساکن وجود دارد.
این حالت به طرف اهواز شامل کاهش روستاهای لر و انبوه روستاهای عرب می شود.در هر صورت داشتن روحیه ی عشایری اشتراک هر دوست. دل پاکی،صمیمیت،میهمان نوازی و روح همکاری از خصیصه ها ی عشایر شوش می باشد.
اما این را نیز باید پذیرفت که روستا نیاز به توسعه دارد. تغییر جهت حرکت از شهر به روستا زمانی امکان پذیر است که توسعه و پیشرفت صورت گیرد.یک خطر در این توسعه نیز وجود دارد ، تبدیل ان به شهرک های کوچک با ویژگی های جدید است.
توسعه نباید در یک مورد خاص خلاصه شود.توسعه ابعاد مختلف دارد.در زمینه ی فرهنگ،علم اندوزی،خلاقیت،تولید محصولات،امکانات تکنولوژیکی و به موازات ان ساختمان سازی و خوش نشینی.
روستای شوش،قبل از اینکه به عنوان یک عامل نیازمند به زندگی شهری نگریسته شود،می بایست ان را در چار چوب ویژگی های منحصر به فردش نگریسته شود.
اساس برنامه ریزی و اجرا هم همین باشد.ویژگی صله رحم که در بافت زندگی شهری در حال کمرنگ شدن است در روستا نباید از بین برود.
در توسعه ی روستایی شوش باید نمادهای گشاده رویی مانند خانه ی بزرگ،همکاری مانندمزارع کنار هم،کمک و صله رحم مانند دیوار به دیوار بودن،احساس همدردی مانندتجمع در مسجد برای مراسمات،هم دلی مانند همسر گزینی از یکدیگر،کاملا مد نظر قرار گیرند در غیر این صورت روستاها تبدیل به شهرهای کوچک تر شده اند و بس.
با توجه به این نکات نظریات ذیل برای توسعه ی درست روستا ارائه می گردند.
الف: در هر برنامه ی تغییر و تحول روستایی ،ساکنین تحصیل کرده شرکت داشته باشند.
ب:شکل ساختمان سازی معرف روستا باشد.
ج:نام های مختلفی مانند،شهرک،شهر کوچک،بخش و امثال ان جایگزین نام پاک روستا نشود.
د:حفظ نمادهای اصلی زندگی روستایی مانند کشاورزی،دامداری،خودکفایی شخصی،خود اشتغالی،گاوداری و مشاغل خاص وصنایع دستی در دستور کار قرار گیرند.
ذ:حفظ سنت های اصیل در توسعه ی فرهنگی و کنار گذاشتن سنت های احساسی در همه ی زمینه ها مد نظر باشد.
ر:فاصله های علمی لازم میان روستاها به منظور ازادگی عمل و امکان پیشرفت و پایداری در تمام روستا ها طراحی و اجرا شود.
ز:ایجاد صنایع تبدیلی و اداره ی ان ها به دست روستاییان در جهت درامد زایی و مصرف ان در روستا به منظور ابادانی بیشتر،در برنامه ها وجود داشته باشد.
البته نکات دیگری هم قابل تقدیم هست که در صورت لزوم ارائه می شوند.یک نکته فراموش نشود که توسعه ی روستا فقط به دست روستاییان بومی امکان پذیر است.شهرنشینان،روستا ندیده،از درک روستا نشینی عاجزند.