عجب حال وهوایی دارد امشب...

قلب بهانه جویم را میگویم!

نه تانکی کودکی را زیر گرفته است،
    ونه کودکی به دور کمر خود نارنجک بسته...

امابااین همه عدم،
بوی "شهادت"می دهد
                     قلبم

درافکارخود،آن لحظه را تجسم می کند：
که زینب(س)
   قبل ازرفتن حسین(ع)

گلویش را بوسه باران میکند....

وتصور میکند：
به به...
تصویرجالبیست...

"حرم زینب"
بوسه ی شهادت برگلوی
"فرمانده گردان حسین"
می زند....

_و او مدام به دنبال همچنین شباهت هاییست
که از اشک دیدگانم جوهری بسازد
وصفحه ی گونه های کبودم
       "دلنوشته"
                   خلق کند...

-قلب بهانه جویم را می گویم...

عیسی
بشارت داد ：
"احمد"ی خواهد آمد
کهوخاتم پیغمبران خواهد بود...
صلوات خدایم بر اوباد..

اماحالا بشارت پروردگار عیسی راببین：

"احمد"ی خواهد آمد
که آخرین مدافع حرم "نخواهدبود"
بلکه گلستان گل های لاله ام روزبه روز پر ثمر تر میشود
....

خدایم این زمزمه را درگوش "شیعه"خواند..

_به این فکرمی کند：
هنگام وداع که قرآن را بوسید وبرپیشانی اش نهاد،
این دم که روح مبارکش پر پرواز گشود،
آیا لب های "سوریه" بردستانش گل بوسه راکاشت؟!

ودراین افکار،سیرمیکند ومردانگی رازیر زبانش مزه مزه...

کی؟
قلب بهانه جویم را می گویم...

چه کردی قناصه؟؟؟!!!

ببین چه عشق بازی می کند آسمان با کف زدن ملاءک در این تابستان داغ...

بست نیست ای قلب بهانه جویم؟!
شب ازنیمه گذشته..

🍃
تقدیم به روح پاک شهید احمد حیاری...
تسلیت به کنار
     شیعه تبریک
 

طراحی و دلنوشته از: مونا لیاقتمند ۱۷ ساله از شوش