ایران اُنا - عبدالحسین سرخه: احمد , امروز شوش براى امدنت گلريزان کرد ,  سرداران به صف و پاسداران به خبر , امروز روز جنگ بود و خط , همه امدند ارام و روان ,  مسجد جامع شهر ميزبانى مى کرد و ميهماندار.

احمد خبرى برايت دارم سخت ! قبل از رسيدنت مادر به ديدارت امد با دامنى پر از گل عشق , و با چشمانى پر از باران مهر , صدايش گرفته بود مى شنوى احمد ؟ 

راه رفتن را نمى داند ,  جان احمد ببين , امروز بانويى را ديدم ، به امدنت نگاه مى کردکه , چرا همه راه مى روند و تو نه ! همه ايستاده اند و تو نه ! همه مى بينند و نو نه !

بانويى ديدم بنام همسرت , با دستانى پر ازحسرت و آه , او عروس شهرمان است و دختر شوش , احمد مگر باتو نيستم ؟

و فاطمه ات در ميان پاسداران بدنبالت مى گشت , هى به اشتباه دستانشان را مى گرفت , فاطمه ات امروز به همه مى گفت پدر , احمد دخترت تو را مى خواند.

قامت بلند دار , احمد مگر با تو نيستم ؟ نيامده رفتى ؟ راه برگزيدى و همه را چشم براه ؟!

نفس واژه هايم تنگ است دلم مى بارد و ديدگانم به راه , احمد جان , چه خوب امدى ,شوش امروز محرم بود و اربعين , عزا بود و نوا , درد بود و داد.

احمد , وقتى صداى مرگ به شهر رسيد ديوارها به سکوت سر در گريبان نهادند.

احمد ميزبان تو امروز پيامبر خدا بود و دانيال ع , احمد وقتى که پاى در شهرت گذاشتى , زينب ع برادرها پيدا کرد کلنا عباسک يا زينب.

آنسان به روى دستان رفتى و اين گل پر پر زکجا امده , ازسفر شام بلا امده , و اينگونه بودسفر نامه ات براى شوش , احمد و احمد جان خدا حافظ...