وظیفه ی متعهدان و تحصیل کرده های شوش این است که هرکدام در رشته ی تخصصی خود به کنگاش بپردازند و گوشه ای از تمدن ایران زمین را کشف نمایند.غرض از کشف ان است که اطلاعات موجودند اما نما نمی یابند.شوش مانند گوهری می ماند که قدر شناس ندارد.قدرشناسان شوش کسانی هستند که خود را متعلق به ان می دانند.

ان هایی که امروز مسئولیت دارند و از تخصص خود در جایگاه های دیگری استفاده می کنند، بدانند که مدیون این شهر و مردمش هستند.ان ها از مسئولیت شوش شناسی کنار گذاشته نمی شوند.این حقی است که مردم بر ان ها دارند.باید شوش را معرفی کرد.راه های متعددی در این راستا وجود دارند.همفکری و همدلی ابتدایی ترین طریق است.

نباید انتظار داشت که مردمانی دیگری دست به این معرفی بزنند.شوشی ها بهتر از هر مردمی محق به معرفی هستند.دایره ی این شناخت هم بسیار وسیع است.با همین دید در گذشته های نه چندان دور با همت تعدادی از فرزندان شوش اقدام به ایجاد شورایی به نام شورای برنامه ریزی امور فرهنگی نمودیم.

هدف عمده ی شوش شناسی ،فزهنگی است.ما می خواهیم که کهن شهر جهان ان طور که هست معرفی شود.تحصیل کرده های ان بنشینند و با هماهنگی ، به  بخش  های مهم ان بپردازند.تخصص ، کارها را راحت تر مجزا می کند.

شوش نیازمند به معرفی در سطح جهانی است.البته دیگران از جمله فرانسویان تا حدودی توانستند با کشف اثار باستانی به بخش تاریخی ان بپردازند اما این تفکر ، یعنی محدود کردن شوش به یک جاذبه ی تاریخی است.

ابعاد مختلف قابلیت بیان دارند.ما در کارهای فرهنگی خود از جمله نوشتار تا حدودی به ان سمت حرکت کردیم اما این را تنها نقطه ی اغازین می دانیم.ابعاد را باید تعیین نمود.ان ها را واگذار کرد و منتظر عکس العمل ها شد.

مثال شوش مانند وجود اعضای خانواده ای در فقر و تنگدستی است که نمی دانند در زیر پاهای ان ها گنجینه های گهر باری نهفته است.ما در تمامی زمینه ها برای گفتن و نوشتن حرف داریم.ما تحصیل کرده ها اولین کسانی هستیم که باید مورد سئوال قرار گیریم.مردم حق دارند.شوش بالاتر از این تصوراتی است که امروز حاکم است.

شوش را باید در تاریخ نگاری بهتر شناخت.شوش گذران دوران قبل از تاریخ است.باید ابعاد ان را به نسل ها منعکس کرد.شوش گذران دوران تاریخ باستان است.این ابعاد را می توان بادادن اگاهی و نوشتن مطالب پوشش داد.شوش دوران اسلامی هم پر از حوادث است.کشف جنازه ی پیامبر الهی حضرت دانیال(ع) از ان جمله است.

در گذر تاریخ ، شوش جدید هم دارای ناگفته های بسیاری است.تصاویر قدیمی همه موجود و پخش هستند.باید ان ها را گرداوری نمود.نیازهای مردم با این معرفی ها بر طرف می شود.کسی نیست که نداند شوش و شوشی ها معادن فن و درامد زایی بوده اند.

شوش مظهر اقتدار ملت در طی زمان ها بوده است.شوش محل دفن کسانی است که حاضر نشدند یک وجب از خاکشان را بیگانگان اشغال کنند.ان ها هم مانند شوش گمنام ماندند.شاید این رسم زمانه است که شوش برای همیشه گمنام باشد.ما تحصیل کرده ها مسئول گمنامی شوش نیستیم اما مسئول عدم پی گیری و معرفی هستیم.ما در مقابل مردم شوش بدهکاریم.بدهکاری که امید وارم خیلی طولانی نباشد.

تلاش من در این سلسله از نوشته ها ان است که ابعاد مورد نظر را معرفی نمایم.البته مدعی کامل کردن ان نیستیم اما تلاشم را به حد اعلی می رسانم.در هر بخش موضوعی مناسب انتخاب می کنم و به ان ها می پردازم.کاری مشکل را اغاز کردم که امیدوارم پایان خوشی داشته باشد.