عزیزالله احمدی - معاون پایگاه خبری تحلیلی ایران اُنا: فقدان احزاب به معنای واقعی در کنار عدم تشکل های مدنی زمینه مناسبی را برای نفوذ فرهنگ عشیره ای-طایفه ای در فرهنگ عمومی به ویژه فرهنگ سیاسی انتخابات مجلس شورای اسلامی مهیا می کند که استمرار آن فرهنگ یکی از موانع مانع تحلیل و تصمیم گیری  درست سیاسی افراد و در نتیجه ارجحیت منافع قومی بر مصالح عمومی جامعه است.

از منظر انتخابات، فرهنگ عشیره ای-طایفه گرایی را می توان نقطه مقابل فرهنگ انتخاب شایسته گرایی بشمار آورد. اثراتی چون:
-کم تاثیر بودن تبلیغات مرسوم انتخاباتی در انتخاب نمایندگی مجلس
-ترویج خودبرتربینی های کاذبِ عشیره ای-طایفه ای
-نامستقل بودن رای زنان
-فضاسازی های هیجانی و منحرف کردن افکار و...

برخی از نمودهای آشکار اثرگذاری این فرهنگی بر هر انتخاب اجتماعی ای،بویژه انتخابات مجلس شورای اسلامی است.

بنابراین در هر جامعه ای که افراد ،متاثر از تفکرات"عشیره ای- طایفه ای"باشند،احتمال برهم زدن بسیاری ازمعادلات و پیش بینی های انتخاباتی دور از انتظار نیست.! زیرا در چنین فضایی ،غالباً وابستگی به "حزب"یا"جناح" های سیاسی، و حتی تحصیلات و توانایی های مدیریتی افراد کارایی چندانی در انتخاب فرد به عنوان نمایندگی نخواهند داشت.!و معمولاً افراد از مدت ها قبل،تصمیم" خود راگرفته ا!یا"انتخاب"خود را کرده اند!!

اما در شهر تاریخی - مذهبی شوش وضعیت چگونه است.؟ در این شهر ما دست کم (در بحث انتخابات)با دو فرهنگ مواجهیم . یکی فرهنگ فرهیختگانی که با وجود وابستگی های عشیره ای-طایفه ای های متفاوت دارای مساحت فکری وسیعی هستند که شوش و پیشرفت آن را در رأس همه ی خواسته هایشان می نگرند و دیگری فرهنگ سنت مآبانه ای که افراد در قالب آن هنوز آمال های خود را قومیت خود را پی جویی می کنند!.

وجود این حقیقت(فرهنگ سنت مآبانه) نشان می دهد تغییر در کمیت و کیفیت دانش و حتی تنوع آگاهی های چنین افرادی هنوز بطور کامل نتوانسته است در باور ها،رفتارها و عملکردهای افراد معتقد به آن فرهنگ ، تغییر چندانی ایجاد نماید.برای مثال ،بروز کشمکش های سطحی یا عمیقی که گاه در صحنه ی رقابت های انتخاباتی (بویژه در انتخابات شوراهای شهری-روستایی )در برخی اجتماعات رخ می دهد و مانع رسیدن فرد یا افراد صالح و توانا برای اداره امور و حل مشکلات مردم می شود، نمونه ای روشن از وابستگی به فرهنگ یا ذهنیت عشیره ای–طایفه ای در حل دغدغه های مردمی است.همان ذهنیتی که باور دارد اگر "دیگری"باشد ،"ما" محروم تر خواهیم شد!!از این رو وقتی یک اجتماع به موعد انتخابات نزدیک تر می شود برخی داوطلبان یا هوادارانشان با تمسک به فرهنگ عشیره ای-طایفه ای ، به فکر جمع آوری آرائ بیشتری برای کاندیدای مورد نظر خود و کسب قدرت شوند!

این واقعیت ها بار مسئولیت آگاهی بخشی را بر دوش اندیشه ورزان و دلسوزان شوش و کسانی که(از هر قومیتی) با نگاهی فرا عشیره ای-طایفه ای ،تعالی شوش را آرزو می کنند ،سنگین تر می کند تا آنان .

آنان نگذارند برخی ، فضای انتخاباتی و مساله ی گزینشِ نماینده ای مقتدر برای مردم شوش را به نفع "عشیره گرایی"،"خویشاوندی"و "طایفه گرایی"خود، ملتهب کنند و در موعد مانده به انتخابات، با تقسیم جامعه به "خودی" و "غیر خودی"، "ما" و "آنها"،این "قوم"یا آن"قوم" ، شوش را به تکرار چهارسال تجربه های آزموده و رنگ باخته  وادار یا ناچار کنند!!

مردم شوش با هر عشیره ای-طایفه و متعلق به هرفرهنگی باید چون قطره های "باران" با همه ببارند تا اگر "ترک یا رخنه ای" هست بتوانند با بارش تعقل و منطق شان ، آن ترک ها را بپوشانند

.شوش دریایی از "امکان"هاست پس می توان نجواهای توسعه ی آن را شنید و با انتخاب برترین فرد ،  صدای آن را بیشتر کرد!!همه باید کمک کنند تا پنجره ها و افق های پی در پی به روی شوش معاصر گشوده شود.