خبرگزاری ایران اُنا | اخبار ویژه ایران و خوزستان - شوش شناسی - قسمت هفتم

استاد جعفر دیناروند - رئیس مرکز بررسی های اجتماعی ایران اُنا: نوشته های علمی بدون برنامه نمی توانند موفق باشند.این عدم توفیق در تمامی فعالیت های آن نهفته است.علمی بودن تنها به رنگ و روی مطلب مربوط نمی شود.چه بسا نوشته هایی که زیبا و خوش نوشته شده باشند اما در کنگاش های مورد نقد و نقض قرار گرفته باشند.نوشته های علمی برای خود امکان دفاع را به وجود می آورند.

نوشته های علمی برای خود اساس و مبنا دارند.هر کسی یارای ورود به آن ها نیست.هر نوشته ای نمی تواند در قالب علم و علمی بودن قرار گیرد.نویسنده باید بتواند از علمی بودن کار خود دفاع کند.او قادر باشد مبانی کار خود را معرفی نماید.توانا در اساس و ریشه ی درست کار خود باشد.

اساس زیر بنای کار علمی است.هر نوشته ای دارای اساس و مبناست.شکل گیری آن از همان مکان آغاز می شود.تسلسل حرکت دارد.اتصالی قوی در ریشه ی خود داراست.بر همین اساس است که کار علمی متفاوت از دیگر کارها می گردد.اساس همان است که کار علمی را مستحکم می نماید.

اساس و مبناست که به کارهای علمی رنگ و روی "علم" را می دهد.این مبانی و اساس باید مورد توجه باشند.عدم توجه به آن ها باعث دوری نوشته ها از ویژگی علمی بودن می گردد.از این نکته می توان چنین استنباط کرد که بسیاری از کارهای علمی قبل از ورود به فعالیت ها بر اساس علمی بودن قالب ریزی می گردند.

اساس و مبانی علمی بودن را "اصول" گویند.بنابراین هر علمی دارای اصول مربوط به دایره ی فعالیت خود است.بسیاری از کارها و فعالیت های بزرگ علمی وقتی وارد سنجش اصول قرار می گیرند،علمی بودن خود را از دست می دهند.اصول ریشه و اساس موجودیت است.

شوش شناسی هم از این قاعده استثنا نیست.اگر مدعی علمی بودن فعالیت خود است،باید اصول خود را معرفی نماید.دیگرانی که ارزشیابی را قرار می دهند به این اصول از دو جهت می نگرند.اول اینکه آیا اصول معرفی شده"علمی"هستند؟دوم اینکه نوشته ها و فعالیت ها تا چه میزانی تحت ان اصول انجام گرفته اند.

تلاش شوش شناسان در این زمینه متعدد و فراوان بوده است.جسته و گریخته نوشته هایی در این باب به وجود آمده اند.زندگی نامه حضرت دانیال،دعبل خزایی،کرامات دانیال نبی،تعزیه، محرم و تعدادی شعر در این باب از جمله ی آن هاست.

شوش شناسی نمی تواند پراکنده باشد.هرکسی از ظن خودش بنویسد و معرفی نماید.باید بر اساس اصول مدون باشد.

شوش شناسی بر این اصول استوار است.

الف:علمی بودن.این اصل بیانگر تحکیم کار است.باید برای نوشته های نویسنده سند موجود باشد.روش های علمی، اعمال گردند.منابع، قابل اعتماد علم باشند.
ب:تخصصی بودن.در این اصل به صراحت بیان می گردد که هر کسی را یارای ورود به این معرفی نیست.کسانی می توانند در این کوشش ها حرف اول را بزنند که متخصص در موضوع باشند.
ج:احترام نگری.این اصل بیانگر توجه به حفظ شان و تعالی تمامی افراد و جریاناتی است که به نوعی مورد توجه قرار می گیرند.تاریخ و بررسی زمانی،متوجه ی واقعیات است لذا باید با احترام به دیدگاه ها نگریست.
د:تنوع نگری.شوش شناسی نمی تواند به یک شکل انجام گیرد.افراد متنوع و متفاوتند.دیدگاه ها، میزان سواد، نیازها،عواطف،احساسات،میزان درک و بسیاری از موارد مانند هم نیستند.بر این اساس تمامی کوشش ها در جهت معرفی با توجه به تفاوت ها انجام گیرد.
ذ:کمال نگری.در این اصل ،شوش شناسی دارای ابعاد متعددی است.به هیچ عنوان دارای یک موضوع خاص نیست.به گستردگی تمامی داشته های شوش است.معرفی نمی تواند ناقص باشد.
ر:هدف نگری.یکی از اصول مهم در شوش شناسی رسیدن به اهداف از پیش تعیین شده است.مشکل پراکندگی نوشته هابه دلیل داشتن هدف های فردی است.در شوش شناسی اهداف ،معین و مبین هستند لذا باید آن هارا در نوشته ها به عنوان اصل پذیرفت و عمل کرد.

البته کلیه ی اصولی که مطرح شدند تنها شروع کار را تعیین می کنند بدیهی است که ادامه ی کار و گذران زمان اصول جدیدی را مشخص می نمایند.اصولی که باعث استحکام و تایید علمی آن می گردند.شوش شناسی را باید کاری بزرگ دانست که اصول بزرگ تری را در درون خود می طلبد.

اصول شوش شناسی،اساس حرکت هایی هستند که در شکل های نویسندگی،پوستر سازی، فیلم سازی، تئاتر، روزنامه نگاری، مقاله نویسی، معرفی های شفاهی و سخنرانی ها قابلیت اجرا دارند.شوش را باید از طریقی که شایسته ی آن است به دیگران شناساند.

امانت داري و اخلاق مداري

استفاده از اين خبر فقط با ذکر منبع مجاز است.