خبرگزاری ایران اُنا | اخبار ویژه ایران و خوزستان

شوش - ایران اُنا: آمبولانس برای من و امثال من نشان دهنده ی مظلومیت ملتی است که در ابتدای جنگ از کوچک ترین امکانات بی بهره بودند.آمبولانس برای ما همه چیز بود.

استاد جعفر دیناروند - رئیس مرکز یررسی های اجتماعی ایران اُنا: نامی آشنا برای روزهای اول جنگ.آشنا تر از ان راننده اش بود.غلامعلی یاحسن را می گویم.او را از دوران کودکی می شناختم.بی غل و غش.ساده و بی ریا .لباس سپاه در تنش بود و اسلحه در دستش.

آمبولانس خاکی رنگ برای روزهای اول جنگ یک خاطره است.وقتی به یاد آن زبان بسته می افتم شهدا،آذوقه، بیل و کلنگ،گلزار ،بمباران و بیسیم جاسوس عراقی در ذهنم متبلور می شوند.

آمدن آن به شوش تخلیه شده ی جنگ یعنی حادثه ی جدید.نبودش در شوش ما را به آرامش موقت دعوت می کرد.

بعضی از روز ها واقعا هوس دیدنش را داشتیم.آمبولانس خاطرات همه ی بچه های سنگر گرفته در شوش است.

آن در میان شهر و جبهه ها در تردد بود.گاهی آذوقه می برد و گاهی جنازه ای را منتقل می کرد.

من در خاطراتم به یاد جنازه تکه تکه شده ی ان فقیر،دفن جنازه ی تازه داماد،اصابت گلوله توپ دقیقا در بالای سرمان واصابت ان به سقف مغازه روبروی حسینیه،بمباران میگ عراقی در کنارم که خوشبختانه به تپه ای خاک اصابت کرد والبته باورم نمی شد،سوار آن شدن و در زیر بمباران ها به گلزار آخراسفالت رسیدن و در نهایت تعقیب جاسوس موتور سوار عراقی شدن می افتم.

جنگ پر از خاطرات تلخ و شیرین است.این خاطرات برای باز سازی نیاز به سمبل دارند.برای من شوش ابتدای جنگ سمبلش آمبولانس است. با همان شکل و شمایل .گاهی در فیلم های دفاع مقدس آن را می بینم البته نه خودش را که شکلش را.دیدن آن برایم از نظر هایی خوش آیند است.

کربلای جبهه ها یادش بخیر،شهیدان گمنام شوش یادش بخیر.حسینیه اعظم یادش بخیر.بمباران ها،خرابی ها،آوارگی های مردم را هرگز فراموش نمی کنم.آمبولانس ای حامل عزیز ترین انسان ها تو را فراموش نخواهم کرد.

تو برای رزمندگان قوت قلب و برای سنگر نشینان شوشی نقطه آرامش بودی. تو چگونه در اولین اصابت گلوله به حادثه می رسیدی تا کمک دهنده کسانی باشی که نمی شناختی.تو برای ما پر از خبرها بودی.خبرهای خوش و ناخوش. تو به شوش خدمت کردی .این را من به خوبی درک کردم واز نزدیک احساس نمودم.ای کاش عکسی از تو داشتم تا همیشه در نزد خود نگه می داشتم. شاید عکس تو تبلور خاطرات جنگم باشد.

آمبولانس برای من و امثال من نشان دهنده ی مظلومیت ملتی است که در ابتدای جنگ از کوچک ترین امکانات بی بهره بودند.آمبولانس برای ما همه چیز بود.

گاه در تشیع جنازه های امروز به آمبولانس حامل جنازه نگاه می کنم و ناخودآگاه آن را تنها برای همین کار شایسته می شمارم اما آمبولانس خاطره انگیز من همه چیز بود.

گاه فکر می کنم ایکاش یک بار دیگر در درون آن بنشینم و احساس غرور نمایم.آمبولانس ما قدرشناس صاحبانش بود.هرگز شکایتی نداشت و خراب نمی شد.او زبان رزمندگان را به خوبی درک کرده بود.او مانند رزمندگان و مردم شوش گمنام ماند.

امانت داري و اخلاق مداري

استفاده از اين خبر فقط با ذکر منبع مجاز است.