به گزارش ایران اُنا، شامگاه 22 فروردین سال 88 کارکنان بیمارستانی در شهرستان ورامین، مرگ مشکوک مرد جوانی را به ماموران کلانتری 12 اطلاع دادند.

لحظاتی بعد ماموران به بیمارستان اعزام و با جسد مردی روبه رو شدند که با ضربه چاقویی به قلبش از پای درآمده بود.

بررسی های اولیه نشان داد قاتل پروانه نام دارد و همسر مقتول است .

زن جوان در تحقیقات گفت: از یک سال و نیم قبل با شوهرم اختلاف پیدا کردم و جدا از هم زندگی می کردیم. او پس از این که یک پایش را از دست داد، بداخلاق شد و دیگر سر کار نمی رفت همین موضوع باعث اختلاف ما شد. من از او شکایت کردم و درخواست طلاق دادم اما بهرام مرا طلاق نمی داد و بلاتکلیف گذاشته بود. روز حادثه از بهرام خواستم شناسنامه ام را بدهد اما او مخالفت و به طرفم حمله کرد که من در دفاع از خود، او را با چاقو زدم. بعد هم برای نجات او از اهالی کمک خواستم.

متهم پس از تحقیقات تکمیلی در شعبه 74 دادگاه کیفری محاکمه شد. اولیای دم برای قاتل درخواست قصاص دادند و هیات قضایی هم او را مجرم شناخت و به جرم قتل عمد به قصاص محکوم کرد. رای دادگاه پس از تائید در شعبه 15 دیوان عالی کشور به شعبه اجرای احکام دادسرای جنایی فرستاده شد. در حالی که متهم در یک قدمی چوبه دار قرار داشت، مادر مقتول با مراجعه به دادسرای جنایی گفت: پسرم به خوابم آمده و از من خواسته قاتلش را ببخشم. من هم به حرمت ماه محرم و درخواست پسرم او را می بخشم.

نوعروس جوان پس از نجات از چوبه دار، از جنبه عمومی جرم در شعبه چهارم دادگاه کیفری پای میز محاکمه قرار گرفت که در دفاع از خود گفت: من و همسرم زندگی خوبی داشتیم اما او پس از قطع پایش در حادثه، پرخاشگر شده بود و تحمل زندگی با او را نداشتم و چندبار از همسرم خواستم مرا طلاق دهد اما مخالفت می کرد. روز حادثه هم بر سر این موضوع درگیر شدیم. شش سال است در زندان هستم و از کار خود پشیمانم. خیلی سختی کشیدم تا رضایت اولیای دم را بگیرم. حالا هم از قضات دادگاه تقاضای بخشش دارم.

به نوشته جام جم، قضات دادگاه پس از بررسی پرونده و دفاعیات زن جوان، با توجه به این که او شش سال در زندان بوده، حکم آزادی او را صادر کردند.