استاد جعفر دیناروند - رئیس مرکز بررسی های اجتماعی ایران اُنا: محکم کاری در هر فعالیتی به تکیه گاه های متعددی نیاز دارد.تکیه از سقوط انسان ها تا حدود زیادی جلوگیری می کند.باید تنهایی را نوعی بی تکیه گاهی حساب کرد.این یک اصل فیزیکی نیز هست.اهرم بدون تکیه گاه کاربردی ندارد و یا حداقل کارایی لازم را دارا نیست.وجود آن تنها نشان از یک توانایی بالقوه است.
گرچه تکیه گاه را می توان نوعی سرمایه ی وجودی محسوب داشت اما در کنار آن باید به عوامل تکیه ساز نیز تاکید نمود.کارها و فعالیت های متعددی که انسان ها در طول حیات خود انجام می دهند،نیازمند به کارسازی تکیه گاه ها هم هستند.فعالیت های متعدد علمی بدون توجه به گستردگی آن ها به شدت به عوامل تکیه ساز وابسته است.
شوش شناسی یک فعالیت عمده و متمرکز بر موضوعات مشخص است.تکیه گاه های متنوعی را می طلبد.این ها را می توان ساخت و ساز نمود.با وجود آن ها ، این فعالیت راحت تر به منظور و مقصود خود می رسد.وجود خمیر مایه هایی در درون این فعالیت ها باعث می گردد تا با امید بیشتری به آینده ی آن نگریسته شود.
مهم ترین خمیر مایه های شوش شناسی"اعتماد" است.منظور از این واژه تنها گریز از منفی ها و چسبیدن به مثبت ها نیست.به زبان دیگر منظور فرار از بدبینی ها و ورود به خوش بینی ها نیست.ما هر دو را به نوعی افراط و تفریط می دانیم.اعتماد نوعی حرکت تفکری در تصمیم گیری هاست.ما باید در طول فعالیت های شوش شناسی ،تصمیمات مهمی اتخاذ کنیم.
اعتماد در فعالیت های مختلف دارای جنبه های هم شکل نیست.اعتماد را نمی توان در یک قالب مشخص تعریف کرد.همین تفاوت ها باعث می گردد تا در باره ی این موضوع مهم کنگاش بیشری صورت گیرد.تجربه نشان می دهد که در شوش شناسی نوعی نقص در فعالیت های قبلی وجود دارد که مایه ی اولیه ی آن همین واژه و عملکرد اعتماد است.
اعتماد نوعی پذیرش موثر در فعالیت هاست.با داشتن آن می توان به نوع کار امید بیشتری داشت.با وجود آن شخص فعال هم دارای نوعی انرژی اضافی می گردد.حرکات، حساب شده می گردند.نقشه های راه ، دقیق تر ترسیم می شوند.برنامه ها دارای جهات مختلف و راهبردی می گردند.
اعتماد در شوش شناسی را می توان به دو شکل مطرح کرد.یکی از آن ها جنبه ی شخصی دارد.شخص نویسنده و یا هر پدید آورنده ای را شامل می شود.اعتمادی که اشخاص به خود دارند، که ما آن ها را اعتماد به نفس می نامیم.شخص نویسنده بر عملکرد خود اگاه است.
اعتماد به نفس باعث می گردد تا کلیه ی اشخاصی که به نوعی در ایجاد معرفت های شوش شناسی دخالت دارند،با قدم های مطمئنی حرکت نمایند.از حوادث و تهمت ها نهراسند و آینده ی این کار عظیم را روشن بینند.اعتماد به نفس به معنای تسلط بر خود در تمامی رویدادهاست.
از جنبه ی نویسندگی و پدیدآورندگی که خارج شویم، این اعتماد به نفس در جامعه نیز مهم و حیاتی است.جامعه ای که خود باخته گردد، آینده ای تاریک خواهد داشت.شوش داشته های فراوانی دارد که در عالم امروزی مایه ی افتخار بشریت است.وقتی چنین اگاهی وجود نداشته باشد، مردم جامعه از داشته های خود نااگاه گشته و خود را وابسته به دیگران می دانند.
اعتماد از جنبه ای دیگر هم در شوش شناسی مهم و دارای اهمیت است.تاریخچه و گذشته ی شوش برای امکانات و منابع علمی نوعی اعتماد سازی می نماید.در جهان بیرون از شوش، شهر دارای احترام و جایگاه ویژه ای است.اعتماد اهل علم به منابع غنی علمی و مادی شوش، نوعی خودباوری در مردم ایجاد می نماید.
اعتماد به نفس نویسندگان، مردم، منابع و داشته ها بر روی هم باعث می گردند تا در زمینه ی ایجاد و معرفی منابع جدید تلاش های بیشتری صورت گیرد.تلاش هایی که با نام شوش شناسی و در قالب های مختلف علمی انجام می گیرند.
شوش شناس نباید با روحیه ای وابسته و بیهوده گری قدم در فعالیت ها نماید.شوش شناسی به شدت به اعتماد سازی و ساختن تکیه گاه های مطمئن نیازمند است.بدیهی است که دسترسی به آن ها در شهری مانند شوش کار چندان مشکلی نیست زیرا خود دارای منابع عظیم اعتماد سازی است.
خود باوری موجود برای ادامه ی فعالیت های معرفت سازی گرچه در ابتدا کم و قلیل است اما وسعت آن باعث گسترش و در نتیجه آگاهی بیشتری در میان جامعه می شود.به دنبال همین فعالیت هاست که مردم شوش دارای اعتماد به نفس فوق العاده خواهند شد.
همان مایه ی حیاتی که سال ها کمبودش را احساس کرده ایم و به اندازه ی آب به آن نیازمند بوده ایم.حیات شوش و شوشی به اعتماد به نفسی است که در میان مردم نفوذ یافته باشد.این وظیفه را به طور حتم شوش شناس می تواند انجام دهد.مقصود و منظور از فعالیت های شوش شناسی هم همین است.ایجاد اعتماد به نفس برای ورود به دروازه های ترقی و پیشرفت بیشتر شوش ،که البته که این مهم محقق خواهد شد.
اعتماد سازی، اعتماد پذیری، وسعت، نفوذ و گستردگی بیشتر آن وابسته به فعالیت هایی است که منجر به شناخت دقیق تر و البته وسیع تر شوش گردد.تلاش هایی که امروز تحصیل کرده های بومی شهر برای انعکاس واقعیات درون دارند، ناشی از همین دید است.بسیاری از واقعیاتی که امروز مشاهده می شوند،سرپوش هایی هستند که حقیقت شوش را پنهان نگه داشته اند.شوش نیازمند به اعتماد سازی است گرچه بعضی منحرفین آن را خواستار نباشند و البته که در این راه موفق نخواهند شد.شوش بزرگ است و شوش سناسان نیز کبیر و وارسته هستند.باید در این راه از خارهای وسیعی گذر کرد.