استاد جعفر دیناروند - رئیس مرکز بررسی های اجتماعی ایران اُنا: دانشگاه مانند هر مکان دیگری در درون خود دارای معیارها و قوانینی است که به عنوان میزان ارزشیابی پذیرفته می شوند.همان طور که کسب نمره ای خاص در ماده ی درسی،نشان دهنده ی قبولی یا مردودی یک دانشجوست،این حالت نیز در مورد رفتار صادق است.تفاوت رفتار شناسی با معیارهای دیگر در بعد فرهنگی است.یعنی انتظاراتی که جامعه از یک قشر دارد،ممکن است از قشر دیگر نداشته باشد.ا

الف:دانشجو در برخورد با استاد،مانند یک شاگرد عمل کند ،گویی بدهکار اوست و او را تمام و کمال بپذیرد.

ب:در دانشگاه رئیس و معاون و امثال ان کاربرد ندارند،در برخوردبا دانشجو هدایت گر و راهنما باشند و تا می توانند،از خطاها بگذرند که این رفتار در سازندگی موثرترین است.

ج:کارمند در خدمت روال اداری است،آزار دانشجو و اتلاف وقت او ظلم به علم و علم آموزی است.آن ها یاور دانشجویان در کسب علمند،پس در این راستا حرکت کنند.

چ:حراست،انتظامات،تنبیه،اخراج،تعلیق درهرجایی اثر سازندگی داشته باشد در دانشگاه اثر مخرب دارد.کسانی در این مسئولیت ها وارد شوند که به این نکته واقف باشند، در غیر این صورت همه زیان می بینند.

ح:دانشجو،جوینده ی علم است و این عمل در رفتار متجلی می شود.سنگینی و وقار مقدمه ی این نوع رفتار هاست.شکل ظاهر حکایت از درون دارد.کسانی که وقت خود را صرف ظاهر می کنند از درون غافل می شوند.

خ:استاد متعهد به انتشار علم است و از طرق مختلف می تواند در این کار توفیق یابد.اجازه ی انتقاد،سوال و حتی حمله را در علم به دانشجو بدهد.سعه صدر از ابتدایی ترین ویژگی یک استاد است.

د:رفتار شناسی دانشگاه اجازه ی به کارگیری بعضی از واژه ها را نمی دهد.این نوع کلمات باید از دانشگاه بیرون رفته و به جای آن ها واژه های تخصصی وارد گردند.

ذ:رفتار های قدرشناسانه مانند جشن فارغ التحصیلی،کنار گذاشتن حس بد بینی،حذف رفتارهای آمرانه،آزادی دانشجو در انتخاب استاد،حذف عدم اعتماد در لوای گزینش ودوستی ،صمیمیت و هم دلی تمام اقشار برای پیروزی و سرافرازی ملت در مقابل بد خواهان و دشمنان ،امری لازم و ضروری است.در محیط دانشگاه کنترل و بازبینی افراد نتیجه ای عکس خواهد داست.

همه ی کسانی که در دانشگاه فعالیت می کنند هم وطن و هم کیش اند و دلسوز یکدیگر در ابادانی کشورند،زیرا بدانیم و بدانند که هیچ گاه بیگانگان خواهان موفقیت ما نبوده و نیستند.تکیه ی ما به خودمان باشد وبس.

در این رابطه برتری جویی و خودبینی ریشه ی علم و دانش را می خشکاند.علم با عمل بهترین و زیبنده ترین رفتار محسوب می شود.دانشجو از رفتارهای درونی دانشگاه الگو می پذیرد.همه باید در عمل خوب و سالم باشند.