عزیزالله احمدی - استاد دانشگاه و معاون فرهنگی ایران اُنا: اگر ریشه بسیاری از معضلات اجتماعی را  واکاوی کنیم خواهیم دید یکی از عمده ترین علل ایجابی آن ،مساله ی بیکاری است. بیکاری ملاک مناسبی برای سنجش  پویایی یا ایستایی اقتصاد ونیز امید به زندگی در یک جامعه است.

نگاهی گذرا به وضعیت اشتغال در شوش  نشان می دهد بخش عمده ای از جوانان و جویندگان شغل در این شهر یا با مشکل بیکاری مواجه اند یا با اشتغال ناقص(بیکاری پنهان) .

مطالعه ی نتایج  و عیان ها موجود نشان می دهد ساختار اشتغال در شوش به ویژه در بحث  کار،حداقل دستمزد  یا امنیت شغلی کارکنان چندان مطلوب و عادلانه نیست .

به گونه ای که وقتی اثر این بی عدالتی ها، وارد حوزه اشتغال زنان میشود، علاوه بر ناکافی بودن دستمزد ، بیشتر رنگ تبعیض  بخود می گیرد!. از این رو بسیاری از ظرفیت های انسانی  این شهر بزرگ به صورت روزانه در حال هدر رفت یا سردرگمی است.

از دیگر سو ،شوش معاصر با عدم کفایت سرمایه گذاریها و تنوع  درطرح های اقتصادی ، و در مواردی با فرار سرمایه ها مواجه است  و پیامد منطقی چنین رویه ای ،کاهش رشد سرمایه گذاری های مولد و در نتیجه بیکاری و تورم جویندگان کار در شهر تاریخی-مذهبی است.!

جای تامل است که چرا  شوش، با وجود این همه بستر برای سرمایه گذاری و ایجاد فرصت های شغلی، باید با  بیکاری فرزندانش مواجه باشد؟

اگر برخی از علل را متوجه کمبود بازدهی فعالیت های صنعتی –کشاورزی ، فقدان امنیت کافی در سرمایه گذاری بخش خصوصی ، عدم حمایت لازم از سرمایه گذاری  در صنایع کوچک یا فرسودگی کارگاه های صنعتی بدانیم ، ذهن کنجکاو و حقیقت جوی مردم خواهان این است که از داوطلبان نمایندگی مجلس بپرسد:

1. چگونه و با کدام ایده های خلاقانه ای قادرند در رفع این موانع و بهبود وضعیت اشتغال موثر واقع شوند؟

2. با کدام سیاست ها و برنامه های کاربردی می توانند  بستر حضور پویا و  قدرتمندانه  بخش خصوصی را دراین شهر مهیا کنند؟

3. آیا آنان از نسبت شاغلان به جمعیت ، محیط بازار کار ، قوانین امنیت  یا حمایت شغلی، دستمزدها وغیره اطلاعات موثق و مستند دارند تا بر اساس آن بخواهند برای رفع مشکل بیکاری چاره اندیشی کنند؟

4. آیا آنان برای اشتغال منظم ، و ممانعت از اخراج های غیر موجه کارگران! طرح خاصی دارند ؟

5. در نهایت با توجه به این که حمایت از صنایع و توسعه صنعتی گام مهمی در مرتفع کردن تقاضاهای مربوط به اشتغال در شوش است ، داوطلبان نمایندگی مجلس برای احیای کارخانه های تعطیل و نیمه تعطیل شوش و  نیز ســرمایه گذاری در  این حوزه که می تواند به توسعه و رونق اقتصادی و سپس کاهش نرخ بیکاری بینجامد،  چه برنامه های کوتاه مدتی دارند؟

6. آنان چگونه می خواهند، نیازمندی های این بخش را از نظر  مساعدت های بانكی ،مدیریت های مدبرانه ، جذب سرمایه گذار و یا به حداقل رســاندن مشكلات آنان ،مرتفع کنند؟ و...و...و...

باری ، از آنجا که بخشی از شاخص های مربوط به "کرامت انسانی" را می توان با داشتن شغل و درآمد، سنجید لذا  نمی توان نسبت به بیکاری جویندگان کار در شوش به شعار اکتفا کرد و از ترکیب دو شاخص بیکاری و مشکلات اقتصادی در شوش به نتایج نگران کننده ای دست نیافت .مساله "بیکاری" ، کیفیت زندگی بخش معتنابهی از جوانان این شهر را که اغلب از تحصیلکردگان دانشگاهی اند، به شدت تحت تاثیر قرار داده است.

باور به این نکته ی مهم، ما را به این حقیقت رهنمون می سازد که عرصه انتخابات و نمایندگی مردم شوش را ، محلی برای آزمودن و خطا ، کسب وجهه  یا عقده گشایی از کمبود های شخصی یا حتی تکرار مدیریت های ناکارامد ندانیم !  و در انتخاب فرد برتر دقت نظر داشته باشیم .

شوش  معاصر با مردم فهیم اش دیگر برای هیچ کسی  سکوی پرتاب نخواهد بود! بنابراین تنها کسانی باید به خود اجازه ورود به عرصه ی انتخابات را بدهند که ضمن پرهیز از شعارگویی و شعارگرایی و یا بازی با کلمات،  با فهم منطق زیست و ارزشهای والای این شهر بزرگ تاریخی-مذهبی ،توانایی خدمت علمی و صادقانه  به این مردم را داشته باشند.

آنان که شوش را فقط در زمان انتخابات از "حاشیه" به متن" می آورند !! نمی توانند "وکیل" مورد اعتمادی برای مردم باشند. فرزندان شوش خواهان بخت های مساوی و انسانی برای داشتن شغل و زندگی شرافتمندانه هستند و می خواهند همخوان با نام بزرگ شهرشان که مشحون از امیدها و مبتهج از رنگین کمان قومیت هاست،از فرصت های شغلی، و مزایای فرهنگی ،اجتماعی و غیره برخوردار باشند .بنابراین فرقی نمی کند کدام یک از فرزندانش بناست وکالت آنان را در مجلس برعهده گیرد ولی نمی توانند از حق و حقوق خود برای انتخاب بهترین و برترین ها صرفنظر کنند.