استاد جعفر دیناروند - رئیس مرکز بررسی های اجتماعی ایران اُنا: شناخت حقیقت هر انقلابی دارای شیوه های مختلفی است.راه هایی که از ظریف ترین تا عادی ترین در نوسان است.استفاده از اسباب شناخت برای پی بردن به دو منظور مد نظر قرار می گیرد که واقعیت نگری و حقیقت نگری را به دنبال دارد.به زبان ساده گاه تحلیل گران رویدادهای بزرگ مانند انقلاب ،فقط در پی یافتن واقعیات هستندیعنی رویدادها را همانطور که هستند و زمانی به دنبال یافتن حقیقت آن ها هستند یعنی آنچه باید باشند،این نوع افراد تلاش های خود را بر همین دو منظور شکل می دهند.

این قاعده ای درست است که یافتن ماهیت حقیقی برای دست یابی به حقیقت به کوشش و تلاش های راستین نیازمند است.در انقلاب اسلامی ایران ما هر گز به دنبال واقعیت انقلاب نبودیم و حقیقت را رویدادی انسانی و مطابق با جوهره ی انسانی برشمردیم.ماهیت این حرکت هرگز تابعی از سیاست بازی ها و نیز دروغ و فریب نگری نبوده زیرا این تصور تنها نمایش واقعیت را بیان می دارد.

بنابراین باید بهترین شیوه ها را برای رسیدن به حقیقت ترسیم نمود تامردم و آحاد آگاه و گاه غیر آن به سمت و سوی انسانی هدایت شوند.اینکه افراد اندیشمند با وجود داشتن توان تفکر بالا ممکن است از مسیر خارج شوند را مانند شبی روشن می دانیم و همیشه اندیشمندی را تنها چاره نمی شماریم.همراهی عقل و تدبیر می تواند این نقیصه را رفع کند.در این ارتباط حقیقت انقلاب اسلامی ایران با شناسایی های متعددی امکان می گردد که واضح ترین و میان بر ترین آن ها شناخت رهبری است.

بدون شک این انقلاب بدون نام امام خمینی شناخته شده نیست و در واقع می توان با ذکر نام ایشان انقلاب ایران را نیز معرفی کرد.شناخت این شخصیت می تواند ماهیت درونی این حرکت عظیم را نشان دهد.به طور مثال وقتی در فرانسه تحلیل گران رهبران را مورد شناخت قرار دادند آنگاه به ماهیت حقیقی آن پی بردند و بدین شکل توانستند میان واقعیات و حقایق تفاوت قائل شوند.انقلاب ما نیز می تواند میان حقیقت و واقعیت گرفتار شود که در این رابطه شخصیت شناسی رهبر آن یاوری بزرگ در پی بردن به حقیقت می گردد.

امام خمینی دارای زندگی پر فراز و نشیبی در انواع تلاش ها بودند.شخصیتی که بدون شک از زور و ظلم بری بود و حرکت خود را بر اساس عدالت طلبی و ایجاد عدالت اجتماعی بنا نمود.مطالعه زندگی وی از دوران کودکی و نیز ارتباط آن با نوع تربیت خانوادگی می تواند معرف خوبی باشد.او دانشمندی اهل مطالعه و پژوهشگری اجتماعی برای رسیدن به عدالت طلبی بود.برنامه ریزی های او در طول زندگی مبین نظم و قاعده نگری او بود.همین کافی است تا با این آگاهی ماهیت انقلاب را از شورش و سروصداهای بیهوده دور نگه داریم و برای ادامه ی آن از همین الگو استفاده نماییم و بیان داریم که حقیقت انقلاب همین است که نظم نگری را راهی برای توفیق بدانیم.

امام در زمینه ی قدرت و استفاده از زور و وسایلی  مانند اسلحه نظراتی خاص داشتند.او تا آخرین لحظات انقلاب هرگز فرمان جهاد ندادند.شناخت این بعد از شخصیت ایشان نشان دهنده ی صبر و تحمل در برخورد با مسائل است.حقیقت انقلاب همین است که در برابر مشکلات و مسائل باید صبر پیشه کرد که نمونه ی آن دفاع هشت ساله ی انقلابیون در برابر زورگویی های دنیا بود که نتیجه ی آن خم شدن جهان ظلم در برابر انقلاب اسلامی ما بود.

گرچه موضوع شناخت شناسی رهبر یکی از مهم ترین نکات در پی بردن به ماهیت انقلاب است اما همین نکته مبین رهبر شناسی برای الگو سازی نیز هست.نسل امروز ما چندان اطلاعی از رهبران خود ندارند.گرچه جانشینی امام به فردی تعلق گرفت که شاگرد وی و دارای روحیه ی انقلابی و پیرو اوست اما این نشان دهنده ی پایان کار نیست.باید تلاش هایی برای رهبر شناسی درابعاد مختلف صورت گیرد که ما تمام آن را خواستاریم.

مطالعه ی انواعی از رفتارهای امام در طول حیات، تشکیل خانواده، دوران کودکی، تلاش های او در کسب علم و دانش، مطالعه ی خانواده ی مادری و پدری،نوع تربیت برای الگو سازی، چگونگی زندگی خصوصا ساده زیستی و بی تکبری او در برخورد با مردم، محل های مختلف زندگی همراه با دلیل جابجایی،نوع لباس پوشیدن، چگونگی تقسیم فعالیت های روزانه، برخورد با نسل ها، آینده نگری او با توجه به نوشته های پیشین ، مهربانی او با مستضعفین و برخورد با مستکبرین، شجاعت و شهات او در برخورد با قدرت های جهانی و انواعی از این نوع مطالعات می توانند حقیقت او که در واقع حقیقت انقلاب است را روشن سازند.