عزیزالله احمدی - معاون فرهنگی ایران اُنا: با توجه به این که شوش معاصر، در حافظه ی تاریخی خود،کمتر به یاد دارد که مدیران و مسولانش بنشینند و طرح توسعه ای بلندمدت ، واقعی و با توجه به فرهنگ پر بارش تدوین یا تعیین کنند! ،این سوال مطرح است که داوطلبان نمایندگی مجلس برای  رشد و پیشرفت شوش چه طرحی دارند؟ آنان با کدام برنامه ی جامع و عملی می توانند مساله توسعه شوش را از ابهام ، پیچیدگی و انواع تعارض ها  رها سازند؟ آیا آنان می توانند "قائمه"ی دقیقی پیش روی مردم فهیم شوش قرار دهند تا معیاری برای توسعه و یا ملاکی برای تشخیص ِخطر "انحراف"از آن  را در ابعاد مختلف در دست داشته باشند!!.

درحالی که پیچیدگی های تاریخی، فرهنگی و حتی قومیتی این شهر ، وجود نگاهی "غیر خطی" را برای هر فصل از رشد و توسعه اش، طلب می نماید!،چرا باید کمابیش ، یکی از اشتباهات رایج  در عدم توسعه شوش وجود نگاه "خطی" مدیران و نمایندگانش به توسعه باشد؟!همان نگاهی که تا کنون اجازه نداده است مردم شوش با آرامش ، به انتخاب افق های پیش رو ، امیدوار باشند و در عین حال معیاری برای سنجش عمل مسولانش در دست داشته باشد .نگاهی که به جای "تقلیل" اشتباهات !، فقط به "تقبیح" گاه به گاه ارتکاب ها، لغزش ها و ناصواب ها.پرداخته است!!

اذهان کنجکاو ، مُتِعاطف و چالاک  مردم شوش، مدت هاست در جستجوی یافتن پاسخ به این سوالات است که:
لحظه یا لحظات اشتباه مدیران شوش کدام ها بوده است؟

نقطه های کور توسعه ی و پیشرفت شوش کجاهاست که هنوز مدیران و داوطلبان نمایندگی مجلس با چراغ در تجسس و کاوش آن برآمده اند!؟

انحراف از "کفران"کدام "نعمت "ها بوده که بنیانگذار بسیاری از درجا زدن های شوش شده است؟
گره کلاف پیچیده ی پیشرفت شوش از نظر فرهنگی ، اجتماعی ، فکری و اقتصادی ، چیست که به محض کشیدن "نخی" برای توسعه ، چندین گره دیگرش ، سفت تر می شود؟!؟ و..و..و..

این سوالات اساسی است که ذهن مردم شوش را مدام می گزد! و اصولا ً کمتر هم، از کسی پاسخ های اقناعی شنیده است!!البته مقصود از طرح این گونه پرسش ها ، این نیست که با شتاب بگوییم ، کدام!!؟ بلکه مراد آن است که سختی انحراف شناسی در برابر چشم و ذهن های نقاد ، آشکار تر شود و سپس چاره جویی های مناسب اتخاذ گردد!.

با توجه به آنچه اشاره رفت،داوطلبان باید بدانند ،بنای توسعه و پیشرفت شوش با دمیدن "وعده "ها و "سخنان آرمانی" به هیچ سرانجامی نخواهد رسید! این شهر، تا"نظم اش"، "آبادی اش"، "امنیت اش"، "آموزش اش"، "دانشگاه اش"، "بهداشت اش"،"اقتصاد اش"، معاملاتش"،"سرمایه گذاری هایش" و..و..و.. به رشدی متوازن نرسد و در عین حال هماهنگ با خلاقیت و نو بینی های ، "افرادش"،"استادش"، "مدیرش"، "مسئولش"و بعدها "نماینده اش" و..و..و.. نباشد، بنایی سست و آسیب پذیر خواهد بود که شالوده و قواعدش به راحتی زیر پا قرار خواهد گرفت!

اگر بپذیریم، "رشد" سازه ای برآمده از اندیشه ها نو، و سپس تغییر یا اصلاح ساختارها ، سیاق ها ، تعاملات، و روحیات افراد و مسولان یک اجتماع است ، قطعاً تناول "طعام مانده ی طرح های توسعه" در "ظروف اندیشه های تازه" و یا عکس آن ، هیچ کدام ،منتج به نظم ،تحول و پیشرفتی قابل قبول برای شوش نخواهند شد!. بنابراین هر داوطلب، پیش از آن که "کازه" و "کوزه"ها را بر سر ِ"این" یا "آن" فرد !یا حتی "این" یا "آن" "جناح" و"گفتمان" بشکنند ، باید بتوانند "عوامل" را شناسایی کند و "دلایل"را بفهمد و مهم تر، در مورد "ریشه"ها بحث نماید! ریشه هایی چون :

1-کمیابی و عدم وفور توافق:

این عامل باعث شده تا ما  در این شهر نتوانیم، مناقشات مربوط به رشد و  پیشرفت متوازن شوش را به صورت رضایت بخش ، حل و فصل کنیم!و یا بر سر اصول ِ برپایه ی زیستی در شأن مردم فهیم شوش ، توافق حاصل نماییم از این رو اگر تا کنون راه حلی هم بوده به آسان ترین آن یعنی ختم به "حذف"ها شده است!!

2-بی توجهی به فاصله ی نسلی:

داوطلبان باید بدانند مسیر پیشرفت شوش معاصر از نقد "در "سنت و اندیشه های سنتی به نقد "بر"سنت و تدابیر و سرانجام تحول در سنتهای خود می گذرد .! تا هنگامی که "کهنه"اندیشی، در ابعاد و ساختار های اغلب مدیریت این شهر رخنه دارد و مدیران را پذیرای نقد "خود" و "عملکرد خود" نسازد ، "نواندیشان"و نسل امروزی مدیران شوش (که اغلب جوانانند)، نمی توانند ترتیبات نوینی برای رشد و پیشرفت این شهر طراحی و اجرا کنند! به بیان بهتر،در حالی که شوش معاصر می تواند با "ترکیب بین" سنت های مألوف و "تجربه های مدرن" به پویایی خلاقانه برسد، نباید  مرزها و حدود ، سنت ها و مدرنیت ها ،را خونبار کرد!... زیرا نه "مدرنیت" و "نوسازی" الزاماً به معنای نفی "سنت " هاست و نه "سنت"ها باید سرکوب گر مدرنیت و اندیشه های "نوگرایانه "باشند.

3-بی دوامی و زودگذری :

داوطلبان باید آگاه باشند ، شوش و مردم اش ، مخالف گرایش افراد به جریانات سیاسی نیستند، ولی آن نباید باعث تغییر و نا امنی برای مدیریت و مدیران توانمندش ،باشد!.البته مدیران نیز باید "کیف"گرایش سیاسی خود را به نفع شوش و مردمش ،همیشه پشت در اتاق مسئولیت و مدیریت شان، واگذارند و پس از اتمام دوران "خدمتگزاری شان"با خود ببرند!!

باری ،زمین توسعه و رشد شوش ، با تندبادهای موسمی "حزب گرایی" و "جناح بازی" هیچگاه "بوستان " و "گلستان" نشده و نخواهد شد . بنابراین اگر "نگاه تاسیسی" به توسعه در شوش وجود داشته باشد در سایه "باندبازی"های جناحی ، "عمق" و "ثبات"خود را از دست خواهد داد و در نتیجه مدیران و مسولان ارشدش نخواهند توانست "کنش "های هماهنگ و "پا به پای " هم را برای سیراب نمودن این سرزمین مادری و قومیتی ، فراهم کنند!
شوش معاصر نیاز دارد ،مردم ، نماینده و مسئولانش :
"جمعی بیاموزند"
"گروهی اندیشه" کنند
"همگانی عمل" نمایند تا در سایه ی این عمل ها و اندیشه های متکثر ،سرمایه اش:
"غنا"بگیرد
"قد"بکشد
و به "تعالی" و "رشد بی بازگشت"،برسد.