استاد جعفر دیناروند - رئیس مرکز بررسی های اجتماعی ایران اُنا: جهان در حال تغییر است و این حالت به دلیل خواستاری آدمی در بسیاری از موارد روی می دهد.تغییرات همیشه رو به جلو نیستند و گاه تا سقوط نیز کشیده می شوند . در این میان تغییراتی که سمت و جهتی رو به جلو دارند نامی خاص را برای خود می پذیرند.تغییرات همراه با رشد را پیشرفت گویند.در مورد انقلاب های جهان بدون شک تغییرات ابتدایی ترین خواسته برای رسیدن به منظور است.تمام کوشش ها در همین راستا انجام می گیرند و مهم ترین و زیربنایی ترین آن ها تغییر در رژیم هاست.این مهم در ایران کاملا گویا و روشن است.

انقلاب اسلامی ایران اولین هدف خود را سرنگونی رژیم پهلوی دانست و آن را در بیست و دوم بهمن ماه پنجاه و هفت به سرانجام رساند.تغییری مهم و جهانی که کمتر کسی انتظار آن را داشت.جابه جایی حکومت شاهنشاهی و تبدیل آن به جمهوری اسلامی نتیجه ی این خواستاری بود.اما آیا این تغییر کافی بود یا اینکه نیازهای دیگری را مطرح می کرد؟ بدیهی است که تعدادی از انقلاب های جهان با نشان دادن تغییرات آرام شدند و به مرور زمان، گذشته دوباره همان ظهور قبلی خود را تجربه نمود.ما این را در مورد ایران به عنوان یک خطر خصوصا در ابتدای انقلاب گوشزد کردیم.

تغییر در ایران بسیار وسیع تر از حد انتظار بود اما همین کافی بود تا مردم خیالشان راحت شود که پیروزی به دست آمده و به خانه های خود روند.چنین تفکری هرگز موفقیت نخواهد داشت.انقلاب نمی تواند با یک حرکت به موفقیت برسد.خرابکاری های رژیم گذشته به اندازه ای بزرگ و وسیع بودند که دست روی دست گذاشتن را منتفی می دانست.مطالعه ی وضعیت آن زمان و آغازی برای تغییرات معنا دار کوششی حساب شده محسوب می گردد که نتیجه ی آن پیشرفت در انقلاب است.

ما پیشرفت در انقلاب را فعالیتی معنا دار می دانیم که در آن کوشش هایی با شکل های ابتدایی، میانی و پایانی را می طلبد.در ابتدا لازم ترین آن مطالعه ی واقعیت ها و پی بردن به انواع کاستی ها خصوصا با توجه به توانایی های ملت بزرگ ایران است.در میان کار باید استعدادها شناخته شده و زمینه ی تبدیل شدن آن ها به عمل مهیا گردد.در این میان توجه به رشد جهانی و شناخت فاصله ی واقعی از آن امری بسیار حیاتی خواهد بود.

مرکز مطالعات پیشرفت گرایانه ایران موضوعی بود که در ابتدای انقلاب می بایست با تدبر و تفکر بالا ایجاد می شد که متاسفانه تابع سیاسی نگری بودن و اهم موضوعات را سیاسی نمودن ما را از آن غافل نمود.ما می توانستیم با این توانایی جهان را به سمت خود بکشانیم و احسنت علمی آن ها را دارا باشیم.جدای از دشمنان که وضعیت آن ها معین است، دوستان ما انتظار پیشرفت سریع در ابعاد مختلف را داشتند اما ما در همان وضعیت تنها با روشی لاکپشتی مسیر را انتخاب کردیم در حالی که نه موضوع معین بود و نه روش ها مشخص بودند.

پیشرفت شناسی انقلاب فعالیتی مستمر برای رسیدن به تعالی و ترقی ملی است.روشی اندیشمندانه و دارای ماهیت صبورانه و متفکرانه همراه با عاقلانه بودن و خلاقیت اندیشیدن است.ما در بسیاری از موارد دچار احساسات شدیم و تفکر خود را گم نمودیم.همین غفلت کافی بود تا دشمن نقطه ضعف ما را در یابد و با تحریم در فشار گذارد .درست است که ملت ایران با هیچ فشاری از انقلاب خود دست نمی کشد اما تحمل هم برای مردم امری غیر قابل تصور است.

پیشرفت فکری و تعالی اندیشی راه را برای تهاجم باز می کند و به جای اینکه ما را در قالب دفاعی برد به سمت دفاع کردن دشمن تغییر می داد.درست است که امروز ما در اقتصاد از مقاومت دفاع می کنیم اما اگر از همان روزهای انقلاب به فکر پیشرفت در زمینه های مختلف بودیم از اقتصاد تهاجمی بحث می کردیم و اجازه نمی  دادیم تا ابر قدرت ها حتی با داشتن نفت که کمیاب ترین ماده ی انرژی است ما را در حالت دفاعی قرار دهد.

امروز هم دیر نیست.باید برای پیشرفت شناسی انقلاب در همه ی زمینه ها تفکری نو به کار گرفته شود.دشمن آسوده نیست و به طور مستمر زیربناهای ما را مورد تهاجم و تخریب قرار می دهد.لازم نیست تا هیاهو کنیم و فریاد زنیم.بهترین فریادها برای ما ترقی و تعالی های متعدد پزشکی، علمی، اخلاقی، رفتاری، اقتصادی، تولیدی و امثال آن هاست.باید اتاق فکر پیشرفتگرایانه ی انقلاب ایجاد و اهل علم و متخصصین مربوطه به دور از هیاهوهای سیاسی مسئولیت اداره ی آن را بر عهده گیرند.غفلت از این موضوع باعث قدرتمند تر شدن حریف می شود.ما قادریم تا دنیا را با روش های پیشرفتگرایانه ی خود به پیروی از الگو ها دعوت کنیم.