استاد جعفر دیناروند - رئیس مرکز بررسی های اجتماعی ایران اُنا: تغییرات عمده در انقلاب به معنای غلط بودن تمام نمادها ی قبل از آن نیست.این اشتباهی بزرگ است که بعضی تصور می کنند با انقلاب در هر کشوری تمام گذشته ها را باید از بین برد.در ایران از این نوع برداشت های غلط فراوان بود.این مهم خصوصا در ابتدای انقلاب ضربات جبران ناپذیری وارد نمود.بدبینی نسبت به حکومت شاهنشاهی باعث گردید که بسیاری از آثار تاریخی از بین روند و یا مورد بی توجهی و در نتیجه تخریب قرار گیرند.بعضی از جاهلان نمی دانستند که میراث فرهنگی مربوط به هیچ حکومتی نیست و خاص ملت هاست.

ما در این زمینه می بایست واقع بین باشیم.خوب های قبل از انقلاب که میراث پدران ما بودند را حفظ می کردیم.توازن میان واقعیات و مقایسه ی آن با عملکرد ما در مواردی نشان دهنده ی عدم پیشرفت و گاه پسرفت بود.ما در رفتارهای خود نیز این چنین بودیم.به طور مثال انقلاب را با تخریب یکی دانستن باعث شد تا بسیاری از بانک ها که ثروت ملی ما بودند و نیز اموال عمومی که مال ملت محسوب می شدند به آتش کشیده شدند و تا رسیدن به وضعیت مطلوب بعد از انقلاب کاستی های زیادی را ایجاد نمودند.

ما در زمینه ی اشتغال زایی نه تنها پیشرفتی نداشتیم که پسرفت های بزرگی را رقم زدیم.انبوه فارغ التحصیلانی که بعد از انقلاب به شکل های غیر علمی به جامعه تزریق شدند بر میزان بیکاری افزودند.کسی خود را مسئول نمی دانست اما برای گسترش مدرک گرایی افتخار نیز می کردند.در آموزش و پرورش نیز ما نتوانستیم نظام موفقی را داشته باشیم.سال ها با همان سیستم شاهنشاهی طاقت آوردیم و در ادامه نیز با کارهای ناشیانه آن را از درون تهی کردیم.نتیجه ی این پسرفت کم سوادی بسیار از خروجی های آموزش و پرورش است.

در تولیدات انواعی از صنایع با بن بست روبرو شدیم و نتیجه ی بی برنامگی و جاهلانه حرکت کردن باعث تعطیلی بسیاری از کارخانه های ما گردید.ما در این زمینه پسرفت های خطرناکی داشتیم.با همین تفکرات غلط بود که پول ملی ما در موارد بسیاری سقوط کرد و اقتصاد ما به مرز رکود رسید.کارگران ما در حال حاضر امنیت شغلی لازم را ندارند.

نباید خود را فریب دهیم.باید اتاق فکر برای پسرفت داشته باشیم.علت یابی و مانع تراشی های جاهلانه را شناسایی برای رفع مشکلات اقدام نماییم.این حقیقت که انقلاب ایران تصوری زیبا برای مردم ایجاد کرده بود ما را به سمت مطالعات بیشتر می کشاند.چرا باید این همه امکانات در پوچ گرایی احساست دفن شوند؟ ما نتوانستیم راه مقابله با تحریم ها را با اندیشه ی ناب ایرانی و دینی بهتر بیابیم.مقاومت تنها راه نیست.اگر خوشبینانه نگاه کنیم مقاومت تنها یک راه است.

پسرفت شناسی انقلاب راهی علمی و مملو از مطالعات خاص است.در درون آن افرادی اندیشمند و متفکرانی متعهد قرار دارند که می دانند چگونه با زیرکی و ظرافت دست اندازهای مانع پیشرفت را از بین ببرند.احساسات کاذب را کنار زنیم و ملت را برای اندیشیدن، قادر بدانیم.از هیاهوی های معنا دار فاصله گیریم و در فکر پیشرفت انقلاب باشیم.ما بسیاری از عومال پسرفت انقلاب را درونی می دانیم.

این واقعیت که انقلاب به وسیله ی مردم پا بر جا مانده است ما را به سمتی می می کشاند که شناخت انواع موانع پیشرفت را میسر می سازد.متهم کردن مردم به انواع برچسب ها کاری جاهلانه است.هیچکس به تنهایی صاحب انقلاب نیست.مصادره ی انقلاب در بسیاری از کشورها باعث شکست بد آن ها شده است.پسرفت شناسی برای انقلاب اسلامی ایران امری حیاتی است.مانعی برای انحراف و روشی برای پویایی است.

موضوعی مهم که به نظر ما تا به امروز به آن بی توجهی یا کم توجهی شده است.هیچ دولتی بعد از پیروزی انقلاب برای تحلیل های عدم موفقیت کوشش نکرده است.آن ها در فکر اداره ی امور بودند و معنای اداره نیز حفظ وضع موجود بود.غرق شدن در موضوعات سیاسی و متهم نمودن یکدیگر از اصلی ترین دلایل غافل شدن از موضوع اصلی است.باید این اصل را همیشه مد نظر داشته باشیم که انقلاب اسلامی ایران نمی تواند پسرفتگرایی را تایید کند و پیشرفت گرایی را کنار زند.باید کوشش های مضاعفی صورت گیرد.تلاش هایی که گرچه دیر آغاز می شوند اما امیدواری را دوباره ایجاد می کنند.