هر انقلابی وابسته به زمان های سه گانه است.در گذشته ی خود تاریخچه را می جوید.در حال آن را ارزیابی می کند و در آینده خواسته ها را مطرح می نماید.از این نظر که هر انقلابی خواستاری دارد و می کوشد تا آن ها را با اهداف ترسیمی وفق دهد،آینده شناسی دارای اهمیت و ضرورت می گردد.ما در این باب پیشرفتگرایی را هم دخیل می دانیم.آینده شناسی راهی برای حرکت های حساب شده در پیش روست.

نگرش های والا و توسعه طلبانه برای رشد و ترقی در حداقل شکل متصور به آینده نگری است.اینکه می خواهیم چه کنیم؟ به کجا برویم و انتظارات خود را چگونه ترسیم نماییم؟ این ها تابعی از نوع نگاه به انقلاب را منعکس می نمایند.اعتقادی که در آن در جا زدن نوعی توقف و از بین رفتن و پویایی و حرکت نوعی زنده ماندن را بیان می دارد.ما این مهم را برای حفظ و ترقی انقلاب لازم می دانیم.

آینده شناسی انقلاب بدون شک تابع گذشته نیز هست.منظور از این عبارت استفاده از اهدافی است که در فعالیت های انقلابی مشخص شدند و کوشش های انقلابیون برای رسیدن به آن ها باعث پیروزی انقلاب در سال پنجاه و هفت گردید.آینده شناسی یاوری بزرگ در ترقی نگری و رشد همه جانبه است.از این طریق است که مس توان میان انواعی از زمان رابطه برقرار کرد.

نسل های بعد از انقلاب ممکن است با گذشت زمان از اصل و اساس آن دور شوند و گاه به فراموشی سپارند.وقتی که این مهم روی می دهد سقوط انقلاب ها متصور می گردد و بدین سان کوشش ها برای بازگرداندن حاصل می شود که بعضا دارای توفیق نمی شوند.ما آینده شناسی را در متن انقلاب از این نظر لازم می دانیم.با این کوشش توصل به انواعی از اهداف و شناخت و دوباره نگری آن ها باعث زنده نگه داشتن و تازگی می گردد.

این کوشش از نظرهایی باعث مشکلاتی نیز می شود اما اساس آن درست و منطقی است.مهم ترین مشکلاتی که ممکن است حاصل گردد مربوط به افرادی است که این آینده نگری را خواستارند.به زبان ساده نسلی که امروز در انقلاب ایران موجودند در اکثریت همان هایی نیستند که در متن انقلاب قرار داشتند لذا آنچه می خواهند تابع جو انقلابی نیست و راهی نو و روشی تازه و گاه متضاد با ارزش های انقلاب را در متون خواستاری خود می جویند.

با این خاصیت است که آینده شناسی انقلاب باید خطوطی معین را دنبال کند که باعث دلزدگی نسل جدید نگردد.به زبان ساده باید روشی علمی و دانشی در این راه را به کار برد تا بتوان وصلی منطقی ایجاد کرد.کاری سخت و البته صبورانه است که جذابیت نگری برای نسل جدید را می طلبد.کسانی باید در این فعالیت وارد شوند که راه را می دانند و جذابیت را اساس می شمارند.

آینده شناسی در وهله ی اول تابعی از زمان است.دنیا در حال تغییر است و قرار نیست که انقلاب در تصورات سال پنجاه و هفت باقی بماند.این ماندن و در جا زدن در جو انقلابی است .اگر تصوری برای گذشته نگری محض داشته باشیم زیان دیده ایم.باید کوششی حساب شده را در نظر گیریم که در آن نوعی آشتی میان نسل ها را حاصل نماید.ما اعتقاد داریم که بی توجهی به آینده شناسی باعث شکاف های عمیق نسل ها می گردد و این خطری است که آرام آرام ریشه ی انقلاب را مورد حمله قرار می دهد.

داشتن اتاق فکر،مرکر مطالعات انقلاب، نگرش علمی، همسو با نسل جدید برای جذاب سازی، ورود آن ها به عنوان نیروهای موثر در آینده، تربیت نسلی همسان با انقلابیون و کوشش برای فضا سازی سالم و رقابتی راه را برای ترسیم های درست مهیا می نماید.این مهم زمانی دارای ارزش می شود که فاصله ها کم و همدلی ها فراوان گردند در غیر این صورت رها شدن انقلاب در حال و بی توجهی به آینده است.باید تفکری پویا داشت.

موضوعاتی مانند نگرش های زمانی خصوصا در بعد آینده نگری که ترسیم های منطقی را می پذیرد . تلاش هایی برای نوسازی اندیشه ها و گریز از سنت گرایی و تحجر و عقب نگری باعث نوعی حرکت با اندیشه های مترقیانه می گردد که اینده ی انقلاب را تضمین می نماید.این تصور که انقلاب ها مربوط به زمان های خود هستند غلط و ناصحیح است که اگر پذیرفته شود به معنای انقلاب در انقلاب خواهد بود که در جامعه روی آرامش را به همراه نخواهد داشت.انقلاب اسلامی ایران کامل و تمام است و تنها بازنگری های همراه با اهداف نگری را لازم دارد که این مهم در آینده شناسی متصور است.