عزیزالله احمدی - کارشناس ارشد مسائل اجتماعی: صرفنظر از برخی تغییرات ، شوش تا نتایج مطلوب و دسترسی به شاخص های مناسب فاصله های بسیار دارد !

قصد ندارم  در این ایام متهم به نشر ناامیدی باشم  ولی نادیدن واقعیات نیز توقع به جایی نیست! دست کم برای خودم!

همه پذیرفته ایم چاره های  متعددی  اندیشیده شده است  ولی：

چرا شوش علی رغم این همه تلاش دلسوزانش به نتایج سزاوار  نرسیده است ؟

چرا تا کنون برای آلام زندگی در این شهر ، منفعت  یا طرحی پایدار نداشته ایم؟

چه کسی یا کسانی به این شهرچنین کرده اند؟

شایدکوتاه ترین ،راحت ترین و عادی ترین پاسخی که تا کنون  همه شنیده ایم  این باشد که :"دیگران"!!

قطعاً مقصردانستن عامل  نگون بختی ها به پای دیگران ، خرسندکننده ترین ، بی خطر ترین و آرامش بخش ترین کارهاست!!

یعنی به زعم بسیاری:

گاه غیر بومی ها!!

گاه بالادستی ها!!

گاه کمی  بودجه ها!!

گاه تعصب "آن"!!

گاه خشک اندیشی" این"!!

و گاه .......!! منصفانه ترین  علل ها در این زمینه بوده است!!

به نظر می رسد در شوش به اندازه کافی سیستم"مقصر"ساز هست که  دیگر نیازی به تغییر انگشت اشاره به سمت خود ما نباشد!!

بنابه درک ناچیزم اصلی ترین دلایل را می توان در کم توجهی به عامل "فرهنگ" دانست،!! فرهنگ اساساً :

هم همگانى است

هم درونى است

و هم برونى است .

فرهنگ به هيچ وجه  باور یا عقایدی که در جایی راکد مانده باشد نیست بلکه  عام است و در تمام：

روابط اجتماعی

روابط قدرت

در حقوق

در روابط انسانى

در اخلاقيات

درتعصبات

در ممنوعات

درمجاز ها

درتابوها

در زشت ها

در زيباهاى جمعى

در معمارى ها

در هنر ها

در ادبيات

در شيوه نگاه عامه ی مردم به جهان ،به جامعه و در يك كلام در تار و پود زندگى جمعى  ما نقش مندی استواری دارد.

باور به "عاملیت" فرهنگ و نشر قوت های فرهنگی فقط در زبان ما جاری بوده است در حالی که ما هیچگاه به تاثیر " اصلاح" و نقش آن در عمل، به عنوان یکی از شاخص های اصیل هر تحول ، تغییر یا دگرگونی بطور جدی نپرداخته ایم یا گاه حتی غفلت ورزیده ایم!! مسیری که اگر خوب طراحی و نیک طی می شد ، می توانست امیدهای تازه  ر ا برای آینده ی شوش برانگیزاند! و نگذارد همچنان ترس های تازه ،خطرهای نو و توقعات عجیب ، جستن دورنماها و کرانه های  بدیع تر را برای تحول واقعی در شوش مخدوش و با مشکلات جدی روبه رو کند !

بپذیریم ، بسیاری از تنگناها  و کندی ها ناشی از نتایج برخی عادتواره های فرهنگی ماست از جمله:

انتخاب های  غلط و احساسی

"مساحمت" در "مساهمت" ها

کوتاهی در  نگاه های "اصلاح گرایانه"

عیبجویی های متعصبانه

کم توجهی به نقش زنان فرهیخته در پستی های مدیریتی

افراط و تفریط مسولان برای گرفتن حق مردم !! که گاه مدیران"خیرخواه" را  به" عصیان"  و گاه مدیران محافظه کار را  به"زبان بستگی" در برابر بالادستی ها دچار یا ناچار کرده است و در هر دو صورت نتیجه ای جز "ناکامی"برای شوش و مردم اش نداشته است!!

باری

مجال کافی برای بسط مساله نیست ولی برای پایان "غصه خوری" و "حس قربانی" شدگی،  باید صورت ظریف بازی "مقصر"یابی و "ملامت "ها را بیشتر متوجه "درون" و عادتواره های فرهنگی ناسالم خود کنیم !! تا شاید بتوان منابع ، استعدادها و توان ها را در مجاهده ای خلاق جمع کرد و شوشی ساخت که یادآور همان تمدن درخشا ن پیشین خود باشد! ......برای شروع  ،عجالتاً انتخاب به خود ماست!!