عزیزالله احمدی - کارشناس ارشد مسائل اجتماعی: یکی از نگرانی های محسوس و سوالاتِ اساسی که معمولاً بطور ضمنی یا صریح، ذهن عموم مردم شوش را به خود معطوف کرده این است که :

حال و روز شوش چه خواهد شد؟

شوش قرار است به کجا برود و در کدام مسیرِتوسعه و تعالی گام بگذارد؟

عملکردها در شوش چقدر با نظام های علمی و استاندارد، هماهنگ است؟

چقدر بین عملکرد،نتایج و هزینه ها در این شهر تناسب وجود دارد؟

فاصله ی روندهای مدیریتی شوش با انتظارات مردم چقدربه هم نزدیک است؟

آینده ای که همه ی انتظار دارند شوش به آن جا عزیمت کند کدام است؟

آیا شوش برای این عزیمت، آمادگی دارد؟

پرسش هایی از این دست،از دلتنگی و هراس اذهان چالاک دوست داران این سرزمین مادری نشأت می گیرد.همان هایی که از انواع آسیب ها و هرزرفتن سرمایه های مادی و اجتماعی، سوء تدبیرها و مدیریت ها، موازی کاری ها، دخالت ها،ناکارآمدی ها و نیز حق و حقوقی که یا نادیده گرفته میشود یا احیاناً زیرپا می ماند  در عذاب اند.

این دلنگرانی ، اگر دقیق و حقیقی باشند (که هستند)  ولی فقط نیمی از سیمای امروز شوش را برای ما نمایان می سازد ! در حالی که نیم دیگر آن را می توان معطوف به "بارقه"های امید و زندگی در این شهر دانست! و این یعنی چشمداشت آرزوهای روشن با وجود تمام ابهام ها  و کشف آگاهی های نو از درون سختی ها و تمام تصلّب ها ی توسعه این شهر است.  آگاهی هایی که می تواند فضاهای تازه ای را برای زیست بهتر و ارتقاء داشته های این شهر، خلق کند و بر اصرار و سماجت عزم شوش ، به قصد رسیدن به آینده ای روشن و استعلا ی آن حتی به اندازه ی "چکه"ای! جامه ی عمل بپوشاند.

پس تمام دغدغه ها را در یک سوال تجمیع کنیم و آن این که شوش  "چرا" ،"چگونه" و "کی" باید برای عزیمت به "آینده" از جای خود"کنده" شود؟
شاید بهترین و مطمئن ترین کلید واژه های این "کنده شدن"را بتوان در موارد ذیل خلاصه کرد :
- "یادگیری"!
-: تولید مجدد آگاهی های خلاق
-: معنا بخشیدن به تجارب زیست
-: ساخت دانش های مداوم برای زندگی
-: یادگیری تفکر انتقادی در سه سطح:
خُرد(یعنی فردی،شهروندان،مدیران و مسولان.....)
میانی(یعنی سازمان ها ، کسب و کار....)
کلان(یعنی نهادهای مدنی،خصوصی و دولتی...)
و بسیارکلان(یعنی تحول و توسعه درفرهنگ و ساختارها.... )!

بنابراین شوش با داشتن این اسرار،می تواند در فرآیندهایی استوار، با نقش ها و کارکردهایی مشخص آن هم مبتنی بر سازمان یافتگی و سیستم سازی ها،گام به گام به سمت "آینده" ای  روشن که خود خواهد" ساخت"، حرکت کند !

ساخت آینده ، نیازمند نگاهی "آینده پژوهانه" است. آینده پژوهی (Futures Study) روند حرکت شوش به آینده را معنادار می کند و منجر می شود شوش ،پیش‌فرض‌ها و باور‌های عمیق خود را در مورد انتخاب نوع"رشد و توسعه"، به همراه چگونگی چیزها وچرایی بودن ها،عملی کند.

در نگاهی کلان برای آینده پژوهی شوش،می توان دو جایگاه عمده را بازشناسی کرد.

یکی، جایگاهی که نشأت گرفته از ، رویکرد"فنی" به آینده پژوهی است.با این هدف که مسولان با "پیش بینی"کردن!"آینده "، شوش را به آن برسانند! در حالی که با توجه به پیچیدگی ها و تغییر مداوم جهان زیست  ،انتظار موفقیت چندان هم متصور نیست یعنی می تواند شوش را بر چرخه ی ثابت"همین که هست" نگاه دارد !

دیگری ، جایگاه نوپیدایی ِ رویکرد"انسانی "است . شیوه ای که علاوه بر،داشتن ویژگی های مثبت رویکرد فنی ، تمام  تلاش ها، برنامه ریزیها،تامین اعتبارها و..و..و... را به سمت "ساختِ آینده"ای قابل قبول وتحقق" جامعه ای" بهتربرای شوش جهت دهی می بخشد. یعنی با این الگوست که مدیران شوش موظف خواهند شد ،آینده ی شوش را با تمام آمال ها و آرزوهایش،به دقت "تصویرسازی"کنند، "بسازند" و سرانجام به "حقیقت" پیوند دهند! .

بنابراین ،مسولان شوش  دیگر نمی تواند همچون گذشته با تعریفی پیش بینانه از آینده و تدوین چند "سندِ دم دستی"! این شهر را به سمت تعالی آن هم به شکلی "خطی" به هدف برسانند .

امکان "تصویر سازی "برای رسیدن به آینذه ای  قاعده مند و بسامان، با"تحلیل های عِلی لایه به لایه و با پیمودن گام به گام مراحل ذیل قابل واقعیت نمایی و شکل گیری است
1—تحلیل و شناخت دقیق سیاهه ی موضوعات و "مسائل" شوش و سپس ایجاد فضایی همه گیر و گفتگوییِ توأم با خرد همگانی برای یافتن راه حل ها
2- وارسی سیستم ها و نظامات اجتماعی ،اقتصادی ، سیاسی ،برای درک این که "صورت مساله"! های شوش از درون کدام سیستم های اجتماعی ، اقتصادی و سیاسیِ ناکارآمد نشات گرفته  و ریشه دوانده اند.
3- تتبع در جهانبینی ، فرهنگ ها و الگوهای رفتاری، برای فهم غنی تر و الزام  به کنار گذاشتن باورها و الگوهای فرهنگی معیوب یا عادتواره های ناقص!
4-وارسی و تفتیشِ کنایه ها و استعاره هایی که در لایه های "ناخودآگاه" فردی و اجتماعی  مردم شوش وجود دارند و اشاعه دهنده ی  برخی باورداشت درماندگی های خود آموخته  شده و مانعی برای توسعه است.

باری، شوش با تشکیل نشست هایی که در "درون"، پُراز تمجید و"لبخند و تعارف"هاست و در"برون"لبریز از "اخم" حاشیه نشینان!نه به منزلگاه مطلوبی  خواهد رسید و نه به آینده اش عمق خواهد بخشید!! و در نتیجه باز هم چون گذشته بدون آمادگی برای رفتن به آینده ،بسوی آن،" پرتاب " خواهد شد!!